Yaşarken anladım

Oturup düşünmekten vazgeçtim. Ne yapacağım sorularından bıktım. Olmuşlar olmuş, olacaklar da olacaktı nasıl olsa. Bazı şeyler vardı ben sildim, bazı şeyler de vardı yapmaya üşendim. Gördüm ki herkes aynıydı ve bir baktım ki herkes farklıydı. Ona inandım buna inandım ama farkettim ki hikayelerin hepsi aynıydı.

Gelenlerde oldu, gelmeden gidenler de.

Üzüldüklerime üzülürken buldum kendimi. Herşeye gülüp geçerken de hayatın içinde bir yaşamdım sadece. Ben de gelip geçecektim, düşündüm birşeyler mi bırakmak lazımdı geleceğe.

Yıllar geçtikçe anladım...Bir zamanlar çocuktum yaşlarım ilerledikçe anladım, bir zamanlar gençtim günün birinde ben de solup gidecek miydim? Öğrendiklerim öğreneceklerimin kaçta kaçı? Bu sorunun cevabını ne zaman bulacağım merak ettim? Kendi kendine sorulan sorular bitmez, insanoğlunun arayışı son bulmaz. Çözümü olmayan sorular hep kalır içinde, aramaktan sıkılır bazen insan.

Bulduklarıyla geçiştirir açlığını, tok zanneder kendini ama hep açtır AÇIKTADIR İNSANOĞLU.