Yaşlanıyorum diye sevinir mi insan?

Yaşlanıyorum diye sevinir mi insan? Biz sevindik!

Bilim, tıp, teknoloji ne kadar gelişirse gelişsin, ölüme ve yaşlanmaya çözüm bulamayacak. Bunu bilince, önce geriliyorsun. Sonra da ölümüne rahatlıyorsun! Madem çaresi yok ölümün... Öyleyse ölümüne yaşa hayatını.

Hani son yazımda 23 ekim'in doğum günüm olduğunu söylemiştim ya. O doğum gününü doğum tarihlerimizin yakın olduğu iki arkadaşımla daha birleştirip, üç  kafadar ve arkadaşları olarak hep birlikte kutladık.

İyi de... Yaşlanıyorum diye sevinir mi ki insan? E biz sevinmiştik ya! Daha ne olsun!

Evet, her  yeni yaş, farkındaysa onu yaşayan, daha yüksek bir kaliteyle daha nitelikli bir bilince taşır kişiyi. Yaşadığı her yeni yılda, hayatın her bir gerçeğinin çok daha güçlü bir biçimde farkına varır Ademoğlu.

Yaşlanırken bedeni eskise de, düşünsel ve ruhsal değeriyle seviyesi daha da yükseltir insanca yaşamaya çalışanı...

Yaşı artarken insanın, deneyimi de katmerlenir; vizyonu genişlerken, sorumluluğu artar, beklentisi daha da yükselir yaşamdan...

Kendini geliştirmenin önemini, bireysel donanım ve kalkınmanın anlamını bilenler, her yaşadıkları günle daha da azalltsalar da kalan yaşamlarını; yaşamak için kalan her zaman dilimini daha anlamlı daha özel kılmanın ayrıcalıklı çabasına kapılırlar.

Hayatını bilinçli ve idealist bir çizgide yaşayan, atalarından aldığı mirasın üzerine kendi rengini katmayı düşler. Ve her düşü ölümsüzlüğe daha fazla yaklaştırır; faniliğine çare bulunamayacak olanları.

Ama öyle ama böyle. Nasıl oluyor da yaşlanıyor diye seviniyor insan? Galiba bu, yalan dünyanın bize en büyük aldatmacası! Başka bir izahı yok bunun çünkü.

Not: Yazıda kullanılan görsel internetten alınmıştır.