Yaşlanmamak elde mi?

Yaklaşık onunla 15 sene önce karşılaştık. O zamanlar çocukluk işte, köpek istiyorum diye tutturmuştum. Aile bireylerinin itirazlarına benim lütfenlerim galip gelmişti.

Dün gibi hatırlıyorum. Ablam işten gelmişti. Saat dokuz buçuğa doğru hazırlanmıştık ta Bostancı'dan Bakırköy'e gidicektik. Tabi deniz otobüsü seferleri tükenmişti. Neyse uzun lafın kısası, gecenin bir yarısında tanımadığımız bir apartmanın kapısında zile basıyorduk. Havlama sesleri ile beraber, büyük olan önde, onun yarısının yarısı kadar olanı arkada iki tane kahverengi köpek bozması şey kuyruklarını sallayarak geliyordu. Apartmanın kapısı acıldı köpek isteyen bendeniz tahlih kuşu, ablamın dizlerine sarılmışım. Sevimliydiler ama hızlı hareket ediyor ve de havluyorlardı. Korkmuştum.

Daireye geçer geçmez alışmış, onları sevmeye başlamıştım. Safkan alman pincher, kahverengi olan bu sevimli yaratğı annemler alıyordu. Havalara uçmuştum sevinçten....

Kucağımızda arabaya binmiştik. Hemen isim düşünmeye başlamıştık. "O benim kralım King olsun adı "diye benden bir çığlık kopmuştu. Herkes gülmeye başlamış vede oy birliği ile King olmuştu adı....

Ablamın kucağındaydı. Arabaların aydınlattığı ışıkta gözlerinde yaşlar gördüm. Evet evet ağlıyordu, bir iki damlada değil o patlak siyah gözlerinin altı ıpıslaktı. Bende başladım hıçkıra hıçkıra ağlamaya.... " Annesinden ayrdık geri götürelim, yazık. Anne beni senden ayırsalar nasıl üzülür ağlardım. hadi geri dönelim " derken burnumu çekiyordum. " Ama geri götürürsek ben Kingsiz kalırım " diye diye ağlaya ağlaya uyuyakalmışım.

Eve geldiğimizde zavallı köpekcik evin içinde kayboldu. Ne de olsa minicik bir pincherdı. Nereye koşsa eşyalar arasında kayboluyor nereye gideceğini bilemiyordu.

Zamanla öğrendi evin her yerini, benim okuldan geldiğim saati kapı arkasında beklerdi. Babamın araba park ettiğini altıncı kattan duyar sızlanmaya başlardı.

En büyük keyfi annemin kızmasına rağmen benim ayak ucumda uyuması idi. Hooppp diye zıplar hemen yatardı ayak ucuma... Artık zıplayamıyor, 15 yaşında ve de kulakları da duymuyor. Gözleri görmemeye başladı. Dile kolay insan yaşı ile 100 yaşını geçti zavallım. Geçenlerde veterinere götürdüğümde artık herşey olabilir hazırlıklı olun diye bir öneri de bulundular. HAYIR! HAYIR!! Ona bişey olamaz..... Derken.......

Şu anda annemlerle beraber Bodrum'da tatilde ama hastalanmış, olduğu yere yığılıp kalmış, dişlerinin ağrısından yemek yiyemez olmuş. Benden saklamışlar...Ama hiç iyi değilmiş. Yürümek bile gelmiyormuş benim Kingimin içinden....

Ne olur iyi ol Kingim...