Yay Oldun mu? Oklarını Çok Uzağa Fırlatmaya Hazır mısın?

Çocuklarınız Sizin Çocuklarınız Değil

Çocuklarınız sizin çocuklarınız değil,

Onlar kendi yolunu izleyen Hayat'ın oğulları ve kızları.

Sizin aracılığınızla geldiler ama sizden gelmediler

Ve sizinle birlikte olsalar da sizin değiller.

Onlara sevginizi verebilirsiniz,düşüncelerinizi değil.

Çünkü onların da kendi düşünceleri vardır.

Bedenlerini tutabilirsiniz,ruhlarını değil.

Çünkü ruhları yarındadır,

Siz ise yarını düşlerinizde bile göremezsiniz.

Siz onlar gibi olmaya çalışabilirsiniz ama sakın onları

Kendiniz gibi olmaya zorlamayın.

Çünkü hayat geriye dönmez,dünle de bir alışverişi yoktur.

Siz yaysınız,çocuklarınız ise sizden çok ilerilere atılmış oklar.

Okçu, sonsuzluk yolundaki hedefi görür

Ve o yüce gücü ile yayı eğerek okun uzaklara uçmasını sağlar.

Okçunun önünde kıvançla eğilin

Çünkü okçu, uzaklara giden oku sevdiği kadar

Başını dimdik tutarak kalan yayı da sever.

Halil Cibran’a ait bu dizeler çıktı karşıma bugün,

Her ana babanın okuması gerekli diye düşündüm,

Çocuklarını farklı bir birey olarak göremeyen, kendi uzantısı olduğunu düşünen ana babalar özellikle,

Onların dünyaya gelmelerine vasıta olabiliriz ancak Halil Cibran'ın dediği gibi 

"çocuklarınız  sizden çok ilerilere atılmış oklardır" 

Çocuklardan öğrenecek çok şeyimiz var her birimizin,

Sevgimizin yanında saygı duymalıyız onlara,

Bizim yörüngemizden çıkıyor diye üzülmek yerine sevinmeliyiz,

Mutlu, sağlıklı ve ne istediğini bilen kişiler olarak var olabiliyorsa ne mutlu bize,

Özgür bırakalım evlatlarımızı,

Her ihtiyaç duyduğunda yanında olduğumuzu bilsin ancak, sık boğaz etmeyelim,

Onun da bir hayatı olduğunu kabul edelim,

Ne ebeveynler var, çocuğu ile sürekli didişen, sürekli eleştiren, 

Ne yapsa ne etse bir türlü onlara yaranamayan gençler,

Etmeyin eylemeyin a dostlar! biraz alan bırakın çocuklarınıza,

Hata etsinler, düşüp kalksınlar, bu onların hayatı, 

Yay olmak hiç de fena değil,

Hangi yay oku çok uzaklardaki hedefi vursun istemez ki?