Yazmak, yalnızlığımdan kaçışım mıdır?

Kurgulanmış yazıları sevmediğimi fark ettim. “Yalnızlık konulu bir deneme yazın.” gibi bir sınav sorusu ile karşı karşıya kalsam, yüksek not alma ve kendini beğendirme hevesi ile yürütürdüm kalemi şimdiye… Planımı, programımı yapardım, yazının başı, sonu, ortası… Giriş cümlesi; etkileyici, dikkat çekici, çıkış cümlesi; vurucu ve akılda kalıcı… “Deneme üç bölümden oluşur: giriş, gelişme ve sonuç.” Böyle miydi? Unutmuşum.... Ve aslında böyle kurgulayıp yazmayı da nasıl özlemişim… Aman Allah’ım! Bunca zaman yazmadan yaşayamayacağımı nasıl anlamamışım… Neyse, yine kendime daldım, geçelim.

Demem o ki, kendi kendime bir şeyler yazacak olduğum zaman kurgulamaya çalışmak bana samimiyetsizlik gibi göründü. Yapaymış gibi. Nasıl başlayayım, nasıl bitireyim diye düşünmeden, içimden gelenleri aktarmak istedim, ama o zaman da bir düzeni olmuyor. Öylesine yazmış gibi olmak da istemedim, anlayacağınız.

Belki kafama üşüşen kısa cümlelerden sunmalıyım birazcık, kısa kısa.

“Bende bir huy oluşmuş, yazdığım cümleyi değiştirmek ya da silmek sanki bir… Sanki bir nevi aldatmaca gibi geliyor. Garip…”

“Sekiz yıl olmuş neredeyse, kalemimi yalnız bırakmışım. Kaleme küsmüştün, hatırlarsan…”

“Yalnızlığı mukadder olan birliktelikler var sanki… Bazısı bana yalnızlığı çağrıştırıyor. Kalemle kağıt, Leyla ile Mecnun… ”

“Kalemle kağıdın yalnızlığı. Muhteşem bir birliktelik.“

“Beraberken yalnız olmak… Hayır, hep söylenen şekliyle değil… O denli yakınız ve o denli “bir” iz ki, beraberken tek başına gibiyiz.”

“Sensizlikte yalnız kalmak… Ne şimdi bu? Ömür boyu yalnızlığı.”

“Tek başınayken yalnız olmamak… Kalem, kağıt ve sen.”

“Yalnızlık umutsuzluğu. Bu çeşit umutsuzluk yalnızlık anlarına has. İçinde sitem, bekleyiş ve istemediğin kadar bol hüzün var. Bir tutam da inanç. Aslında hiç yalnız olmadığına dair.”

“Her umutsuzluğun dibinde kuytusunda inanç bulunabilir mi? İnancı kalmamış umutsuzluklara ne oluyor? İntihar dediğimiz şey bu yüzden mi var?”

“Yalnızlık tek başına olumlu ya da olumsuz değil aslında. Herkes kendi yalnızlığına, kendi anlamını yüklüyor.”

Yazmak yalnızlığımdan kaçışım mıdır?