Ye ti şe mi yo rum!

Hatırlıyorum ilkokuldayken ne kadar yavaş geçerdi tatiller. Sindire sindire yaşardık her şeyi. Herşeyi tam olarak anlar, hissederdik. Acıyı da sevinci de mutluluğu da..

Şimdi ise her şey hap gibi yutuluyor sanki. Dışındaki şeffaf kılıfla atıyorsunuz ağzınıza, siz daha içindekini anlamadan çoktan sindirilip gitmiş oluyor. İşte bu kadar hızlı oluyor her şey.

Güzel şeyler de oluyor. Her alanda teknoloji geliştikçe uzaklar yakın oluyor, hayaller gerçek oluyor. Körler görebiliyor, 70 yaşında anne olunuyor, robotlar yemek pişirip önünüze koyuyor ! Artık aklınızdan geçenleri yazmaya gerek olmadan sosyal ağlarda anında yayınlayan bir keşif bekliyorum sonraki adım olarak :)

Herşey kolaylaşıyor ama kolaylaştıkça bir o kadar da çabuk tükeniyor ve tatsızlaşıyor. Onu da, bunu da, şunu da yapıp hevesini alan insanoğlu hep daha fazlasını istiyor..

Geçen akşam kardeşimin odasındaki DVD'lerden bahsediyorduk. Çok fazlaydılar ve yer kaplıyorlardı. Ben de filmleri neden ille DVD formatında alıp saklamak istediğini sordum. Verdiği yanıt: İlerde çocuklarım izler :) Bunu söyleyen henüz evlenmemiş birisi olduğuna göre, o filmlerin izlenmesine en az 15 yıl var demektir. Yani o zamana, DVD şu an plak bizim için ne ifade ediyorsa o olacak bence :)

Siz de benim gibi fark ettiniz mi değişimleri nasıl benimseyip geçmişi ne hızlı unuttuğumuzu?? Yadırgamadığımızı artık hiçbir şeyi?? Halbuki oturup düşündüğümüzde, artık bu çağda, çocuklarımız için antika olacak şeyleri saklıyoruz galiba!!

Durumdan şikayetçiymiş gibi yazdım ama aslında ben de alışkınım bu duruma. Sadece fark ettiğimde sürekli koşturduğumu, arada durup sorguluyorum. Bakıyorum nelere yetişmeye çalışıyorum diye. Sonra bir bakıyorum ki fazla bir şey için değil sadece yaşayabilmek için bile koşturuyorum :) Yemek yaptığım gün film izleyemiyor, iş çıkışı bir yerlere gittiğim gün kitap okuyamıyorum. Eskiden 19:00 ile 23:00 arası daha uzundu ne zaman kısaldı ki bu kadar ? :)