Yeni bir kategorizasyon

İnsanları kategorize etmek genelde kolay geliyor. İnsanlar ikiye ayrılır; mutluluğu seçenler ve mutsuzluğu seçenler… İnsanlar üçe ayrılır; üretenler, tüketenler ve bu iki grup arasında ilişkiyi sağlayan dağıtıcılar… İnsanlar dörde ayrılır; saflar, zekiler, haydutlar ve aptallar… Evet, kategorizasyon listesi böyle uzayıp gider. Benim ayrımım ise mevcut haline devam etmek isteyenler ile mevcut hallerini değiştirmek için sürekli arayış içinde olanlarla ilgili. Zira hangisinin haklı, hangisinin mutlu, hangisinin bilge ve hangisinin becerikli olduğunu bilemiyorum.

Mevcut hallerini devam ettirmeye çalışanların bir kısmı hallerinden pek bir memnun, bundan iyisi Şam’da kayısı demekteler. Bir kısmı ise ünlü ve entelektüel deyiş ile öğrenilmiş çaresizlik içinde. Ancak her ikisi de atalet içinde ve herhangi bir arayışları bulunmuyor. Ben bu grupta yer almayan biri olarak bu insanlara kimi zaman gıpta ile kimi zaman acıyarak bakıyorum. İçimden bir ses, muhtemelen kötü olan, diyor ki; onlar henüz hiçbir şeyin farkında olmadıkları için arayış içinde değiller. Daha iyi bir yaşam, daha iyi bir ev, daha iyi bir iş vs. daha iyi olan şeylerden haberleri yok. Yine aynı ses diyor ki; onlar bunu fark etseler bile daha iyiye ulaşmak için gerekli bilgi ve beceriden yoksunlar. Daha iyiyi görseler bile ona ulaşamayacaklarını biliyorlar. Onlar herhangi bir ilerleme için uygun insanlar değiller. Hım, diyorum, evet bunlar böyle insanlar…

Öte yandan bir başka tarafım da, muhtemelen iyi olan,  sohbete müdahil oluyor ve diyor ki; onlar hallerinden memnun, mutlu insanlar. Küçük dünyaları var ve büyük olasılıkla egolarını küçültmeyi başarmışlar. Sahip oldukları ile yetinebilecek kadar geniş bir iç dünyaları var. Sürekli daha iyinin peşinde sürüklenen acınası insanlardan değil onlar. Bunun için birçoğu uzun çalışma saatleri ve çok para yerine az çalışma saatleri ile aile saadetini tercih ediyor. Bunun için kariyer sahibi olmak yerine çocuk sahibi olmayı seçiyor. Bu sefer daha derin düşüncelere dalıyorum ve hım diyemiyorum. Hatta ne diyeceğimi bilemiyorum.

İçimde yeni bir çelişki filizleniyor, yeşilleniyor ve büyüyor. Egom bu sefer bana hangi oyunu oynuyor? Sonra hayatın karmaşıklığı içinde farklı alanlarda arayışımın olmadığını, sadece mevcudu sağlıklı tutmak için doğal bir çaba harcadığımı fark ediyorum. Sevdiğim insandan daha iyi bir sevgili ya da eş bulur muyum diye hiç düşünmediğimi hatırlıyorum. Burnumu değiştirmek için hiç plan yapmadığımı ve yeni bir arkadaş grubuna girmek için kendimi hiç geliştirmediğimi de aklıma getiriyorum. Neden arayışsız olduğumu kısmen de olsa anlıyorum.

Ancak neden daha çok kitap okumak istediğimi, neden yabancı dilimi geliştirmek istediğimi, neden sürekli eğitim almak istediğimi, neden daha iyi bir iş ve daha iyi bir kariyer için çabaladığımı da anlamak istiyorum.

Ve evet, ben bu konuda “daha” çok düşünmek istiyorum.