Yeni Defterler ilk sayfalar

Yeni defter alabilmek için bir bahane bulmayı çok seviyorum. Hediye gelen ajandaları, dergilerden çıkan not defterlerini, çocuklara alınan okul ihtiyaçlarını, hepsini, hepsini seviyorum.

Defterlerin tertemiz sayfalarını, pürüzsüz, ellenmemiş duruşlarını, her isteğe boyun eğecek, sessiz ve davetkar bekleyişlerini, seviyorum. Yeni başlangıçları temsil ediyorlar benim için, yeni heyecanları. Daha pratik ve kullanışlı olsalar da, bilgisayarların ısı kokusu, kağıdın, günahsızlık kokusunun yerini tutamıyor. Her zaman, tanıdık ve güvenilir bir arkadaş gibi defterler.

Ama, o ilk sayfa, o ilk adıma karar vermek, şaşkın bir telaş yaratıyor ve asla yeterli olmuyor. Bu nedenle, defterlerimin ilk sayfaları, ne kadar özensem de, en kötüsü, en acemisi, en pişmanlığa açık olanı, hatta karalanmış olanı oluyor, yüklediğim önemin fazlalığından gerildiğim için.

Deftere ilk sayfadan değil de, başka sayfalardan başlama alışkanlığı edinmiş olsaydık ilk okuduğumuz yıllarda, bu sorun oluşmayacaktı belki de. Sadece bir araç, kullan ve geç diyebilseydim, her deftere, kitaba, bir nimet, bir dost, gibi yaklaşmaktan vazgeçebilseydim.

Bilgisayarların önlenemez istilası ve ilk sayfa stresi yüzünden, defterlerimden vazgeçmektense, ilk sayfaları kullanmaktan vazgeçtim bende. Arka sayfalar diye not amaçlı yazdıklarım, daha kalıcı ve daha özgür görünmeye başlayınca gözüme.

İlk sayfayı, en güzel olsun diye hiç kullanamamak yerine, yazmam gerekenleri arkaya yazıyorum, ön sayfadakileri de karalama diye kullanıp, işi bitince koparıp atıyorum. Böylece her zaman temiz ve başlamaya hazır bir defterim oluyor…

Bunlar da benim günlüğüm - Başlangıç

Behiye Işın – Aralık 2011