Yeşeren bahçem ol sen

Hiç kimse dinlemediğinde anlattıklarımı

Bir bardak su isteyince duvar bile dudak büktüğünde

Verecek elma kalmayınca sepetimde bir gün

Çiçeğin kokusunu unutunca beynim

Gülün rengi değiştikçe yavaş yavaş gözlerimde

Yüreğimde her daim açıp yeşeren bahçem ol sen

Dolaşmak istediğimde tarlalarında köyümün

Tutmayınca dizlerim doğrulamayınca yatağımdan

Penceremden gelip geçen bulutların yolunu beklediğimde

Uzansam da tutamadığım bulutlar selamını getirmediğinde

Hayat pencereme sadece bir resim asıverdiğinde

Göremediğimde öteki güzelliklerini dünyanın

Verecek elma kalmayınca sepetimde bir gün

Yüreğimde her daim açan pembe gül ol sen

Uçup gitsen de sert rüzgarlara kapılıp

Yine kal aklımda yüreğimde dur her daim

Sararan renklerime renk ol serinlik ol gökyüzüme

Kapanan pencerem de hiç olmasa da ışık

Verecek elma kalmayınca sepetimde bir gün

Yüreğimde her daim açan kırmızı gül ol sen

Sen akşamları düşün hatırla beni

Ben renkleri seçemediğimde gök kuşağım

Düşünemediğimde seni aklım almadığında anıları

Her yerin pencere her yerin gökyüzü olduğunda

Üşüyemediğimde tipilerinde kışlarımın

Ruhumda her daim açık duran pencerem ol sen

Ra Kasım 08