Yeter

Kerem’in, Aslı’yı görününce; çektiği acı Ah!
Keşkeler aklıma geldikçe,ah! O alev ah! 
Kurumuş hayallerim, dön gel; gir aklıma!
El ele, tutuşup gidelim; tek derslik okula…

Beş sınıfa, bir mümessil; bir muallim yeter!
Ahmet, Hasan, Hüseyin; Elif, Hatice, Yeter!
Bahçesinde gül açmış, dalında bülbül öter,
Osmanlı kökümüz, bize Cumhuriyet yeter…

Çarpım tablosu gibi, zorunlu dört artı dört,
Atmış aylık bebek, pantolonu nasıl giyecek?
Renkler ve diller, ayetim diyor;âlemin sahibi,
Arapça, ders olmuş; Öz Türkçe dil bize yeter!

Ahlarım, hayallerim, bırakmaz peşimi rüya,
Gençlere emanet ettik,Cumhuriyeti güya,
Mollalar muallim olmuş, ders veriyor sınıfta,
Duyarsa, Mustafa Kemal’in; kemikleri sızlar…

11.04.2012 Manisa