Yoğurt - Aşk - Mutluluk

Atalarımız demişler ki: “Her yiğidin bir yoğurt yiyişi vardır.” Niye öyle demişler, bilmiyorum. Yoğurdu sadece yiğitler mi yiyiyor? Neyse, fazla karıştırmayalım, yoğurt bu, kimi kaşıkla yer, kimi çatalla. Kimi parmağını daldırır, kimi ekmeğini bandırır. Kimi cacık yapar, kimi ayran. Kimi sarımsakla karıştırır, kimi balla, pekmezle. Silifkenin yoğurdu, seni kimler doğurdu?

Aslında ben aşk diyecektim, yoğurda daldım. Aşk yoğurda benziyor. Herkesin aşkı başka. Herkesin aşk tarifi de başka. Aşk ıstıraptır. Aşk, acı verir. Aşk, yakar. Aşk, deliliktir. Aşkın kanunu yok ama, zabıtası var. Bazen şaşırıp, aşk mutluluktur, diyen de oluyor. İyi de mutluluk ne ki? Onunda kesin bir tarifi yok. Mutluluk da yoğurda mı benziyor ne? Mutluluğun da ballısı, böreklisi var. Ekşisi, tuzlusu, kekremsi olanı var.

Bu demektir ki, yoğurt yemeyi becerirsek, aşık olmayı ve mutlu olmayı da becereceğiz. Her şey yoğurda endeksli. Yalnız bir sorun var, kaymaklımı, kaymaksız mı ? Her şey bir yana, yoğurt ömrü uzatıyormuş. Aşk ve mutluluk ise, ömüre sığmıyor.