Yokmuş gibi..

Birini düşün;

Aynı kitapları okuduğun, aynı satırları çizdiğin,

Beraber ağlayıp beraber güldüğün,

Derdini paylaşıp en mahrem sırlarını döktüğün,

Dost dediğin,

Kardeş dediğin,

Evladını evladın bildiğin..

Sonra bir de gün düşün;

Tüm bu saydklarımı yaşamamış gibi davranmak zorunda kaldığın,

Kırıldığın,

Döküldüğün..

Biiliyorum.

Her düştüğünde seni o kaldırırdı.

Peki şimdi ne olacak bir karar ver;

Daha ne kadar yatacaksın o düşüp kaldığın yerde?

Canının acısı hepsini unutturuyor değil mi?

Nerede olduğun da, ne yaşandığı da..

Haklı olan kim diye sorsam?

Haklı olmak canının acısına engel olmadığı sürece önemli değil..