Yoksul kadıncıklar

Onlar öyle uzaklarda değiller. Varlıklı insanların semtinde yaşıyorsanız bile, onlara rastlarsınız, hatta kırsallardan daha fazla..

Gözleri hüzün akar, sesleri hüzün titrer. Hallerinden çözülür açmazları..

Bir yol çizilmiştir önlerine, o yoldan başka yol sezememişlerdir ve gitmişlerdir gidebildikleri kadar. Ya da başka yolları istemişlerdir de, onlar ilerledikçe yollar çatallaşmıştır, kaybolmuşlardır. İsteye bile o yol için savaşmışlardır belki de, kim bilir.. Her ne olduysa, buradadırlar işte.. Şimdi oldukları yerde, birilerinin bir bakışını pozlayıp hafızasına kazıdığı yerde..

Bir şey eksiktir onlarda, çok tanıdık bir şey.. Hani olmazsa olmaz, mayasında o da olacaksa bir kez daha doğmanın sabırla beklenebileceği bir şey.. Olmadığı için hayatı yapboz edip defalarca kurcalatacak, tüm parçaları tamamlamaya değecek bir şey..

Onlar bilmezler belki kendilerini.. Derinlerde boğulmaktan ürkmüşlerdir ya da derini hiç bilmemişlerdir.. Kendilerine bir kez bile güvenmemişlerdir belki, uzun soluklu bir yolculuğun sonunu kestirememek onları bu hallerine hapsetmiştir.

Onların yoksullukları içinize batar. Acizlikleri, çaresizlikleri dert olur. Verebilseniz sizdekini bölüşmeye tereddüt etmezsiniz. Siz de o kadar zengin değilsinizdir ama sahip olduklarınızı azaltacaksa bile bir buketle, hediye gibi, onları incitmeden vermek istersiniz. Sunduğunuz hediyede isminizin gizlenmesi cömertliğini bile gösterebilirsiniz.

Siz o kadar zengin değilsinizdir. Zenginliğinizin formülü çok karmaşıktır, yol gösteremezsiniz. Sizin zenginliğiniz onlara fakirliktir belki, bilemezsiniz.. Bir gün siz de fakir kalabilirsiniz ya da şimdi, şu anda sandığınız kadar zengin değilsinizdir.

Ve işte, o hemen hemen her yerde görebileceğiniz yoksul kadınlar, aslında kadın erkek hiç ayırt etmeden sorgulatır size hayatı bir çırpıda.. Sığ görünen halleri sizin derinliğinize açılan bir yol gibidir. Onların yoksunlukları sizin bedeninize ten olur. Derinleştikçe fakirleşmeye başlarsınız. Eksikleriniz yüzünüze çarpar.

Kendinizden utanırsınız azımsadığınız yoksul kadınları düşündükçe. Onların ne kadar “az” olduklarını düşünme cüretini nerden bulduğunuzu çıkartamazsınız.

O kadıncıklar, belki bilir kendilerini, belki bilmez.. Ama gülebilirler ne kadar hüzün koksalar da, kahkahalarla gülebilirler.

Siz se, pozladığınız bir fotoğrafın etkisiyle dona kalırsınız. Boğazınızda bir yumruk, yutkunamazsınız..

Kimin yoksul olduğunu düşünmekten vazgeçersiniz, kendinizi kendi hayatınızın cimriliğine bırakırsınız.