Yoksun...

Soğudum ki yine, yine her şeyden soğudum işte.. 
Hayattan, hayatın hem verip sonra verdiklerini geri almasından 
Senden de soğudum.. Evet, evet yanlış yazmadım senden de.. 
Kendimi saymıyorum bile…Ben bana ağır gelmeye başladım.. 
Çekemiyorum, katlanamıyorum ki kendime.. 
Her şey üstüme üstüme geliyor.. 
Delirmeye ramak mı kaldı acaba? 
Yok ya o kadar olamaz herhalde… 
Ağlamak istiyorum.. 
Gözümdeki yaşlar da bana küsmüş, akmıyorlar gözümden bile… 
Ceza veriyorlar sanırım, rahatlamamı istemiyorlar gibi geliyor.. 
Sana gelince; mükemmele yakınsın inkar edemem.. 
Beni sevdiğini biliyorum onda da sorun yok.. 
Çoğu adamın yapmadığını yaptın sahiplendin belki de.. 
Ama bir yerlerde var eksiklik inkâr edemem 
Sorular cevapsız kalınca tereddüt yaşıyorum söylemiştim daha önce 
Kalbim sen diyor genelde.. 
Ama bugün soğudum… Bugün senden soğudum işte.. 
Sen de beni yalnız bıraktın. Var’sın ama YOK gibisin.. 
Ne bekliyorsun da diyebilirsin? 
Cevabı ben de bilmiyorum 
Hani sen her şeyi bana bırakıyorsun ya 
Nasıl istersen, sen karar ver, sen düşün gibi sözler söylüyorsun ya.. 
Sen beni düşündüğünden diyorsun anlıyorum da.. 
Ben dediğim gibi ne istediğimi bilmiyorum.. 
Bu yüzden belki de hiç mutlu olamayacağım, bunu düşünmeden edemiyorum..
Yanımdakiler de gidecek (gerçi kalabalıkta da yalnız kalmadım mı?) 
Asıl yalnızlık o zaman başlayacak benim için.. 
Farkına var: hiçbir şeyden mutlu ol(a)mayan bir insan senin sevgilin… 
Ne saçmaladım onu da bilmiyorum.. 
Ben bilmediğimden mi, 
Yoksa bilmiyorum deyip, işin için sıyrılıp kaçmak için mi bilmiyorum diyorum onu da bilmiyorum.. 
Kafam kazan gibi oldu. 
Sorular bir anda hücum ettiler yine beynime.. 
Düğümlendim kendi kendime.. 
Çözmeye gücün yeter mi söylemeyi denesene?…. 

/Kübra TUNA>