- Kategori
- Gündelik Yaşam
Yoruldum...
Bazen kelimeler kifayetsiz kalır hislere..
Yazmalıyım, yazmalıyım ki çözülsün içimdeki düğümüm...
Günün her saati farklı beni yaşıyorum. Önce mutlu, sonra yaşadıklarına öfkeli, ardından haline şükreder, ama gece yatarken acı içinde kıvranır ruhum.
Baş edemiyorum kendimle, önceden yazar rahatlardım. Ama artık yazmayı da beceremiyroum. Yazasam da eksik kalıyor hep anlatmak istediklerim....
Etrafıma bakıyorum herkes kendi derdinde. En yakınıma bile derdimi dökmek istemiyorum. Bazen dayanamayıp ucundan anlatıveriyorum ama sonra hemen susup konuyu değiştiriyorum.
Düğüm düğüm oldum. Öyle ki o cıvıl cıvıl benlğimi kaybettim. Uzun uzun susuyorum artık. Evet o geveze ben uzun uzun susabiliyorum saatlerce...
Hoplayıp zıplamıyorum etrafta.. "İyiyim" de demek zorunda hissetmiyorum kendimi. Bilsin herkes;
Mutsuzum, yorgunum en kötüsü de kırgınım..
Aileme, sevdiğime, dostuma, arkadaşıma...
Herkese..
Yaşamak istemiyorum...
Bu öleceğim anlamına gelmez...
Yaşamaktan kastım keyif almak aslında...
Ben şu an yaşamıyorum.
Yorgunum...
Ve sadece anlaşılmak istiyorum...