Yoruldum

Yoruldum be, yoruldum ulan artık! Gideninden, geleninden, gecesinden, gündüzünden, yazından, kışından, bu içine ettiğimin şehrinden. Bıktım....

 

Cadı avından, kazan kaynatanından, topuğuna sıkıp giden zihniyetinden bunaldım.

Ben değilim arkadaşım bu düzenin insanı; dar sokak vurgunları, kaldırım düşenleri, boş bakan gözlerin kaldırımları...

 

Öfkem kendimi yakıp geçiyor bazen, tutamıyorum, avuçlarım kanıyor tırnaklarımı kendi etime geçirmekten. Okadar mı diyor insan, okadar mı be?

Evet tatlım, bitti..ben bittim..."Okadar" oldu sonunda! Tahmin etmiyordun değil mi?

Soyledim sana bunu; gözlerine baktım, okadar siyahtı ki içinde kayboldum küfrederken varlığına.

O kadar siyah, o kadar büyük, bir okadar da ağır!

 

Hadi gel şimdi, çalsana kapımı.

Geçip karşıma dikilsene dikilebildiğin gibi daha önce.... Zor iş dimi yavrum?

Geçtim ben bunlardan, yağan yagmurdan, elinde küçücuk bir şemsiyeyle sokakta koşuşturanları seyretmekten geçtim.Kendimden geçtim.

 

Hadi eve gidip, battaniyenin altında uyuşukluk yapalım bugun, hadi yine suşi söyleyip maç seyredelim, sen uyu ben yazayım uzun uzun. Yazıp ama yayınlamayayım, sadece anı olarak kalsın bize. İşte böyle basit bir hikaye bizimkisi, belki de sadece bana göre bir hikaye var bize dair. Sana göre sadece paylaşılan anlar.

 

Geçicek ama biliyorum, herşeyin geçtiği gibi bu da geçecek. Acıyıp acıyıp, aradabir delirtip geçecek.

 

Yazdıklarımı okuyanlara sesleniyorum şimdi; güzel şey arkadaşım sevmek, en azından sonu ne olursa olsun bunu hissedebilmek.

 

Ben hissedemiyordum, okadar hissizleşmiştim ki sadece bildiğim en büyük gerçeği kendime saklıyordum.

 

Herşeyi herkesle paylaşıp, eve gidip her yalnızlık anını sesle doldurmaya çalışmak.

 

Buarada, şuan nekadar yaşıyorsan okadardır işte aslında insan. O yüzden bu hayatta başına gelen herşey evrenin sana hediyesidir. Bağışla. Ya da s.ktir et.