Yunus'a sesleniş

Gönül kırdı yobazlar dinimiz yaralandı
Tamam olmayınca din muhabbet aralandı
Üç beş densiz yüzünden inancım karalandı
Yetiş Emre’m ne olur bu kul izine bakar

Sencileyinpir gezsem âlemi baştan başa
Ömür dediğin ne ki gelmişiz bunca yaşa
Bir bostan kıyısında başımı koysam taşa
Sıgaya çeken Molla Kasım olsa ne çıkar

Emrem duymazsın beni çıkmışsın en tepeye
Sedam ermez bilirim çıktığın mertebeye
Şeyhim olsan el versen şu garip talebeye
Kim bilir bir nefesle Hakk’ım beni de yakar

Tapduk’un kapısında yıllar var ki bekledin
Odun bile toplarken doğruları derledin
Gurbet başa düşünce günü güne ekledin
Yaydığın onca çerağ daim gönülde akar

Yaradandan ötürü sevin beşeri dedin
Buldun sarı çiçeği sorgu sual eyledin 
Bana şah damarımdan daha yakın yerdeydin
On beş yerde mezarın olsa da sözün yaşar

Nefse hükmetme sırrı senden yansıdı derviş
Bıraktığın yadigâr Hakk’ı böylesi seviş
Deyişinle nur saldın açtı bin bir meneviş
Yansır deryadil ilmin gönülden gönle taşar

Yürüdün yâne yâne gâh estin gâhı tozdun
Pek çok münafık gördün düzenlerini bozdun
Mü’minlere sığınak yobazlara balyozdun
Aşkın tecellisini sende görenler şaşar

Dört kitabı bir tuttun hoş ettin melekleri
İstemedin cenneti hurileri köşkleri
Aşıklara örneksin tek sen oldun meşkleri
Var mıdır senden yüce Hak yolunda bir eş’ar

Bir pınar ki çağlayıp sâlimâne akansın
Yaktığın dizelerle Hak aşkını yayansın
Melanî fakirine saklı değil ayansın
O kendini bilendir sanma haddini aşar

Tahsin MELAN_06.01.2012