Yüreğim Özlemlere Gebe Yine

Biliyorum özlem hep yüreklerimizde...

Sen benden çok uzaklarda bense yetişmek için hep bir koşuşturmada...

Bu özlem içinde hayat duruyor mu? Yoksa devam mı ediyor gülümsüyerek kendi içimde hep bir eksiklikle!
Şimdi özlemim içindesin özlediğim kadar benim...

Buna da yasak koyamayız ya özlem benim, yazılanlar senin, senin içimdeki özlemim...

Özlemin derecesi olur mu? Bilmem... Ama bende bazen oluyor, koyuyorum dereceyi kalbime 41'i gösteriyor bazen, anlıyorum zaten yanıyor... Hemen buz torbamı koyuyorum üzerine... Bazen kalp ısım düşüyor 36'nın altına seni düşünüyorum... İçim ısınıyor... Dönüyorum hayata...

Bazen geçmiş miş'li zamanlarda oluyorum. Bazen gelecek zamanlarda... Nerde ne zamanda olursam olayım... Özlem hep şimdiki zaman... Bazen diyorum hoşcakal, bazen merhaba... Aldırma bende ki bu özlemlere, sevdalara... Gel-gitlerce bendeki... Sen iyisi mi git-me...

Mevsim de sonbahar değil... Yaprakların sararması da dokunmuyor, tek tek dökülmesi de değil böyle özleten... Bahar desem farketmiyorum bile bu özlemle geçiyor yanımdan teğet... Hiç dokunmadan... Geriye bir kış o bende hep mevcut zaten... Birde yaz... Adından mıdır nedir? Durmadan yaz...

Anlıyorum ki özlem ne mevsimlerde, özlem başucumda, özlem içimde...

Zaten özlemim taşmış akıyor, yanıma gelen ya boğluyor ya da yüzüyor benimle birlikte...