Yüreğimin sesi

Sessizliğin içinde, sessizce otururken buldum kendimi gecenin kör karanlığında.

Duygularım, düşüncelerim ayaklandı yavaşça, otur dinle bizi der gibi döküldüler ortaya.

Yüreğimin sesini duydum en derinden usulca.

Aldı götürdü beni çılgınca, bildiğim fakat anlatamadığım derinliklerime.

Bana ders verdiler adeta, düşünceleri düşüncem sesleri sesim oldu.

Anlattılar beni bana, dinle dediler yüreğinin sesini.

Bırak kendini, kendine; yağmur damlasının denize düştüğü gibi.

Zorlama kendini yukarılara çıkmak için! Ak birazcık denizlerde.

Nasılsa güneşli bir havada dönersin özlediğin göğe.

Zorlama kendini gökyüzüne dönmek için, ak birazcık gönlünce nehirlerde.

Aradığın şey çözümse bilinmeyenlerine, bırak kendini içindeki kendine.

Bak nasılda bitecek sıkıntıların, uyandığında bir sabah güleceksin çözemediğin problemlerine.

Hadi bırak kendini kendine, yağmur damlasının denize düştüğü gibi.

Elbet seninde sesini duyacak birileri, lütfen yüreğinin sesini dinle.

Sesleri kulağımda yankılandıkça hak verdim onlara.

Gecenin kör karanlığı dağıldı yavaşça, güneş doğdu dünyama

HÜLYALAR / HÜLYA KANATLI