- Kategori
- Şiir
Yüreğin sesi

Gitme zamanı...
Yüreğini emekli etmek zamanı gelmiştir artık
Yüreğini kapatıp gerçeklere, sesini dinlemeden
Doğaya koşma zamanı gelmiştir şimdi
Doğanın sesi ve çocuk gülüşleri...
Yüreğinin emekliliğinde
Yalnız bırakmaz terk etmez seni
Hani herşeyi çok seversin
Değer verirsin canından çok
Anlaşılamaz anlamazsın
Bu senin suçundur ve kabullenirsin
Yüreğimi emekli etme zamanı geldi dersin
Koşarsın doğaya, seni terk etmeyeceğini bildiğin için
Sarılırsın çocuklarına, seninle olacaklarını bildiğin için
Yüreğini emekli etme zamanı gelmiş çoktan
Sevgiyi toprakta, hayvanlarda, çiçeklerde ve çocukta bulursun
Çocuk kahkahaları ve doğanın sesi birlikte
Yalınayak çimenlere ve toprağa bastığında
Yüzüne çarpan ılık rüzgarda emekli olan yüreğini yaşatır
Sıranın gelmesini beklersin
Başka yapacak bir şeyin kalmamıştır
Yüreğin emekliye ayrılmıştır
Geride bıraktıkların seni anlamayan
Yada anlasada işine gelmediği için anlamaktan
Korkan yüreksizler ve nankörlerdir
Dilersin bir gün onlarda yüreklerinin sesini dinlesinler
Başkaları için atan yürekleri olsun
Sadece dilersin, yapacağın başka bir şey olmadığı için
Seni anlamayıp terk edişleri acıtır ama
Dilersin yüreğini unutmasınlar
O yürek bir daha atmayacak
Artık emekli olmuştur yürek
Aciz zavallı olduğunu kabul ettiğinden
İşe yaramadığından, güçsüzlüğünden emin artık
O yürek emekli olmuştur
Sadece sırasını beklemekten başka
Hayatta yapacak bir şeyi kalmamıştır
Yürek veda ederken yinede dilemiştir
Sesimi unutmayın...