Yürekli olmak

Bir futbol kulübü başkanı düşünün. Takımının her maçına, küfüre, olumsuz tezahürata aldırmadan, eşi ve çocukları ile gelen. Takımı yenilince, göz yaşı döken. Takımın attığı her gol de, eşine ve çocuklarına sarılıp, sevincini ve mutluluğunu belli eden. İşte Yıldırım Demirören bu. O, en iyi Beşiktaşlıdan, daha Beşiktaşlı. Onun yüreği Beşiktaşlı. Ben bu güne kadar, yüreğini de ortaya koyan, bir futbol kulübü başkanı görmedim. Bu nedenle diyorum ki: Bu güne kadar, gelmiş, geçmiş, en iyi başkan, Yıldırım Demirören dir. Ocak 2010 daki, kongrede, Demirörenin karşısına, aday olarak birinin çıkacağını sanmıyorum. Ne yumurta attıranlar, nede adam tutup, küfür ettirenler. Hiç biri ortaya çıkmayacak. Çıkmayacak, çünkü, kendilerinde noksan olan şeyi biliyorlar.

Ben, İstanbulu bilmem. İnönü stadına gidip, Beşiktaşın maçını seyretmek, hiç nasip olmadı. Yıldırım Demiröreni tanımam, etmem. Ama yürekten iyi anlarım. Sayın Demirören, yürekli biri. Hataları yok mu? Elbette var. Ama onun yaptığı hatalar, her insanın yapabileceği türden, her kesi, kendisi gibi görmekten kaynaklanan, insancıl hatalar. Etrafına bir baksa, dikkatlice bir baksa, ne yanında, ne arkasında, gerçek dostların olmadığını görecek. Önümüzdeki kongrede, yanında olacakları seçerken, çok dikkatli olmasını, sadece ve sadece bir şeye çok dikkat etmesini öneriyorum. Yüreklere.