Yuvasına girdi

1 Haziran 2011 günlerden Çarşamba. Sekiz dokuz aylık bir ilişkiyi bitirdim. Bu süre zarfında geriye dönüp bakınca, sayısını hatırlayamadığım kavgalar, uykusuz varılan sabahlar geliyor aklıma... Güzel şeyler geride kalmış ama kavgalar dün gibi taze... Güzellikleri değil de kavgaları beslemişiz.... Daha doğrusu beslemişim.... Kavgayı çıkaran benmişim... Kavgayı seven benmişim... Yalanları söleyen benmişim... O hep doğruymuş... Yanlış noktasına ben getirmişim... Ona onca hakareti ben söyletmişim... O bana hep bir şans vermiş... Hep geçmiş... Ama ben hap yalan söylemişim.... Son ana kadar bana doğruyu itiraf et, etmiyorsan çek git dedi... Çek git... Seni böyle yalanlarla istemiyorum... Sana inanmıyorum... Sana inandık derler sonra siler geçerler... Kulaklarımda çınlıyor bu sözler... Bunları hak edecek hiçbirşey yapmadım oysa... B....un altın olsa dönüp bakmam çek git... İtiraf et gerçeği... İnsan gerçeği nasıl itiraf edebilir ki? edemedim tabii... Neden anlamaz erkekler bir kadın severse yürekden... Bakmaz başka birine... Ama kadında bir insandır... Her insan gibi hata yapar... Erkekler gibi... Ama hatalar da geçilir... İnsanlar da ders alır... Yeter ki her meseleye güzel tarafından bakmayı bilelim... Bunu isteyelim... Sen bunu istemedin... Beni sevmedin... Asıl şimdi ben bu noktada biliyorum ki ben seni tek başıma sevmişim.... Şimdi bunun için canım acıyor... Bugün bir or......u çağırıp beraber olacağım demişdin ya kapıdan çıkarken.... Ben çıkdım artık o kapıdan istediğini çağırıp istediğini yapabilirsin... Ben bana inanmayan yürekden, dilden, düzenden çıkdım artık... Benim için herşey farklı olacak biliyorum... Ama senin için herşey aynı olacak... Yine de üzülüyorum...