Zaman cilveli bir hatundur

Zaman. Anlam yükleyemeyeceğim ve anlamadığım bir kavram. Öyle ki bazen dakikalar geçmek bilmez. Ancak bir bakarsın ki daha dün çocuksun. Kötü anılarında vardır. Yaşadığın an içerisinde yutkunamadığın anılar. Acı verir. Zamanla geçer derler yakınların. Zamanla geçmez de zaman geçtikçe acısı hafifler.

Biz insanoğlu olarak yoksun doğduk,noksanız biraz. Hatalarımız oluyor. Belki aynı hatayı bir kaç kez tekrarlıyoruz. Ancak zaman üzerini örtüyor,zamanla hatalarımızın... Bazen paralel evren gerçekten var mıdır diye düşünüyorum. Eğer varsa,benden bir kaç tane daha paralel evrenlerde olur. Acaba onların hayatı nasıldır. Neyse ben şimdilik kendi hayatıma bakayım. 25 yaşıma geldim. Lakin sorsanız dün komşunun kiraz ağacına dalan 5 yaşındaki veledim. Arada 20 senelik bir zaman  var. Ancak daha dün gibi. Düşünüyorum da yaşadığım iyi,kötü her olay zamanla önemini yitirmiş. Zaman denilen bu olgu içerisinde ruhsuzlaşmışım. Tekrarlanan rutin çizgiler içine hapsolmuş,bende bir kaybeden olmuşum. Aslında iyidir kaybeden olmak. Çünkü kaybedensen kaybedecek bir şeyin yok demektir. Sadece kendi isteklerini gerçekleştirirsin.

Yaşam bir yol gibidir. Geçen zaman içerisinde bu yol üzerinde yürürsün,bazen koşarsın ya da motorlu bir araca binersin. Üzerinde gittiğin yol aslında zamandır ve bu yolun sonu yok. Ben hayatı hep labirente benzetirim. Her adımdan sonra bir labirent duvarı daha karşına gelir. Zaman işte. Yazılacak daha çok şey de var aslında ancak bu aralar pek yazasım yok. Belki rahatlarım diye saçmalamak istedim. Pek başarılı olmadı.