Çıkmaz sokaklarda…

Kendimi bulmak için değildi çıktığım yolculuklar, gördüğüm şehirler, dolaştığım sokaklar.

Kaybolmak içindi yaşamın girdabında.

Yok olmak içindi adı umut olan denizlerin en koyu derinliklerinde.

Çabaların hiçbir anlamı yoktu, yaşamın renkleri gittikçe soluyordu giden trenlerin arkasından.

Rengarenk boyadığımı düşünmüştüm hayallerimi, oysa şimdi parlak ışıkların altında görünen sadece, belirsizliğin gittikçe koyulaşan gri tonu.

Ne sokakların eski neşesi kaldı, ne de yolculukların heyecanı.

Bekleyişler boşuna, mevsimler ilkbahara dönmüyor bir türlü.

Yolculuklar çıkmaz sokaklarda son buluyor…
*
Nisan 2012 / Kurşun