Zaman

Sadece düşünüyorum. 

Yaşamım boyunca neler yaptım? Ya da bu dünyada neler değiştirdim? Cevap hüzün dolu kocaman bir boşluk… Oysa çok hayallerim vardı bir zamanlar. Çocuk masumluğuyla dolu şeker kadar tatlı hayaller. Ama o hayaller yıllar geçtikçe değişiyor insanın içinde. Yıllar önceki basit hayalinizi küçümsüyorsunuz ilerde. Küçücükken yere göğe sığdıramadınız düşler zaman ilerledikçe bir köşeye fırlatılıveriyor birden. Büyüyorsunuz çünkü. Gerçekleri fark ediyorsunuz yavaş yavaş Yalnızlığı, yalanları, kırgınlıkları öğreniyorsunuz. Haliyle bu duygu karmaşıklığında hayaller unutulup gidiyor. Geçmişe özlem de burada çıkıyor karşımıza Yetişkin, mevkii sahibi bireyler geçmiş zamanlarla ilgili konularda hayalleriyle karşılaşıyor Aniden karşılarına dikilen muzip hayallerini hatırlayanlar bir kez daha büyüyorlar… Çünkü geçmişi hatırlıyorlar. Tahta arabalarını, bez bebeklerini düşününce pembe hayalleri onlara geri dönüyor. İşte orada anlıyorlar gerçeği 

İnsan bulunduğu zaman diliminde hep geleceğe olan özlemle yaşamıştır. Hep yarını düşünmüştür. Bugün ve geçmişse silik ve gereksizdir zaman geçtikçe geçer ve insan özlemini çektiği “yarına” ulaşır. “Gerçek” bu safhada oluşmaya başlar. Yarına sahip olunca geçmiş onu hapsetmeye çalışır. Sahip olamadıkları, hayatı boyunca peşini bırakmaz. Sonuç olarak hayat, geçmişle gelecek arasındaki kavga yüzünden bitiverir. Kıymetini bilmedikleri “bugün” bir köşede sessizce sırasını bekliyordur Hayallerini kolundan tutup anılarını da yanına alan “büyüyen” insanların yanına koşmayı umuyordur. Ne dersiniz? Zaman ilerliyor karar sizin geçmiş mi gelecek mi? Yoksa “bugün” mü?