Hayatı sevin !

İnsanın yaşamında acıların, tükenişlerin ve yalnızlıkların en ağır tonda kendini gösterdiği yerler otogarlar ve hastanelerdir, bu iki yere yolunuz düşmeye görsün, o zaman ne demek istediğimi anlarsınız; belki denilebilir ki otogarlar ayrılıkların olduğu kadar kavuşmaların ve sevinçlerin yeridir de aynı zamanda, doğru bunu kabullenmemek mümkün değil, lakin hastalık ve elemin verdiği acıların çoğunda da hastanelerin şifa ve derman verdiğini de unutmamak lazım o halde. 

Hayatın ne kadar sevinilecek ve kutsanacak bir şey olduğunu sanırım en iyi hastaneleri görünce anlarsınız; en azından kendi adıma bu tespitte bulunmam doğru olacak, gelip geçen zaman ve zamanın çarkında giderek işlevini yitiren metabolizmanın mum gibi eriyişini, hoyratça kullanılan bedenin duçar olduğu acıların, elemlerin ve garabetlerin hazırladığı dramatik sonun hastalık kokan uğultulu hastane koridorlarında, sedyelere yeksan olmuş takatsiz bedenlerin boş bakışlarında; kolu, bacağı sargılar içinde kalmış gencecik insanların ürkek bakışlarında veyahut bir insan vücudunun herhangi bir yerinde sarkan plastik hortumların ürperten görüntüsünde görmeniz mümkün. 

Hayatı sevin, güneşin sıcaklığını, rüzgarın serinliğini, yağmurun coşkusunu, gökyüzünün homurtusunu daha içten his edin, mesela avuş avuç denizi çırpın yüzünüze, fırından yeni çıkmış bir sıcak ekmeğin yanına bir dilim beyaz peyniri başka tadın, açın kapılarınızı dostlarınıza, sofranız her daim dolu kalsın, odanızdan eksik olmasın nağmeler, rüzgar hep çarpıp dursun kapınızı, pencerenizi, her mevsim dönüşünde bir başka bakın hayata! 

Yaşamla aramdaki gelgitlerin ve bazen sürüklendiğim girdabın ne korkunç bir şey olduğunu abartısız en iyi hastaneler bana hatırlatır, ruhumun nadastan çıkması gibidir hastaneler, yaşamın bana verdiği en ağıt ültimatom belkide! 

İşte onun için size derim ki hayatı sevmek için, daha doğrusu hayatın ne kadar da sevilecek bir şey olduğunu anlamak için arada hastanelere bir gidin siz. 

Sağlıklı ve huzurlu yarınlar dileği ile!