- Kategori
- Deneme
Zaman

Zonguldak' tan...
Zamanın akıp geçmesiyle yaşlanma belirtilerinin başlamasıyla yüzümüzdeki çizgilerin sayısının arttığını her geçen gün biraz daha fark ettikçe düşünürsün hayatımdaki en belirgin ben kim diye ben düşünüyorum doğrusu…
Öyle şeyler var ki diyorsun "kendim için ne yapıyorum" diye… Kendime sadece tatlı ısmarlıyorum ara ara kilolara falan aldırmaksızın. Sadece beklemeyeceksin bekledikçe beklentiler büyüyor büyüdükçe de seçimler zorlaşıyor oysa ilk başlangıçta ne basit umutlarla yola çıkıyordu insan. Umut değil benim ki umutsuzlukta değil sanki gerekliymiş gibi zaman sorguluyor her geçen gün ben senin için neyim diye... Zaman neydi ki benim için peki senin için.
Cevapsız sorulara birisi daha işte sana belki de cevapsızlıklar olmasaydı burada bunları yazmamın bir anlamıda kalmazdı sanırım. Bilemem kimbilir belki birgün zamanın izinden gitmeyi başarırım.
Not: 2006 ‘dan, şimdi ise 2016’ya 3 ay kala... Evet zamanın izinden gitmeyi başardım. Ama artık zamanın izinden değil zamanı yaşayarak üzerinden gidiyorum. Fark ediyorum. Hala yarını bilmiyorum merakta etmiyor değilim ancak anı yaşıyorum. Maddi bir lüksüm yok belki ama tembelliğin dahi sonuna kadar tadını çıkarıyorum. Ruhen keyifliyim. Sevgiler ;)