Zamanla Geçmiyor

Gecenin bir yarısı uyanıyorum sebepsiz,  hala içimde kalan senlerin acılarını silmeye çalışarak. Umurumda olmadığını göstermek istiyorum kendime. Aslında çok ta iyi başarıyorum.  Gündüzleri biraz işe yarıyor. Lakin gecelere hiç söz geçiremiyorum. Zifiri karanlıkta bir ben kalıyorum ve bir de hala geçmeyen kalbimin ağrısı. 

Kendime kızıyorum en çok ta, seni bu kadar çok  içime aldığıma. Her odada başka bir anının kokusu sinmiş içime. Tam neşeyle bir  şarkı söylerken, banyo da kalan fırçanı buluyorum. Boğazım sıkışıyor, nefesimin darlığıyla kalakalıyorum. 

Unuttuğumu göstermek istiyorum kendime. En çok ta aşkın sıradanlığına inandırmaya çalışıyorum. Mutlu olayım diye soğuk bedenlerde kısa süren hazlara inandırıyorum kendimi, umursamazlığın hiddetiyle. Lakin o da değil, çaresizliğimle yüzleşiyorum, gecenin ıssızlığında bir başıma kaldığımda.

En çok ta başkalarından alıyorum hırsımı, anlamsız nedenlerle. Onların da canı acısın istiyorum. Garip  belki ama mutlu olmaları canımı acıtıyor. Sahte geliyor, hepsinin kahkaları.  Galiba en çok ta kendime kızıyorum. Koskoca içimdeki  boşluğu dolduramadığım için. Kendim olamadığımdan, bana ağır gelen yalnızlığımdan korkuyorum. Cevapsız sorularım yığılıyor  üzerime.  Söz veriyorum kendi kendime. Bir daha sevmek yok diye, en ağır cezaları veriyorum belki de kendime, hep aynı sonlar neden beni buluyor diye. Ve bu kez son diyorum. Sevmek yok artık, alıştır kendini yalnızlığına.

Gün ışımaya başlıyor yine siyahtan griye. Ve ben yeni maskeler hazırlıyorum yeni bir güne, aklımdan seni sildiğime dair. Zamanla geçer  derler ya geçmiyor canımın acısı. Hala ben de bıraktığın senleri biriktiriyorum daha çok kızarak kendime.  Her gün kaybolmayan anıları silemediğim için ve baktığım her yerde seni gördüğüm için. Bugün de geçer diğerleri gibi diyorum, sahte kalabalıkların içinde kaybolduğumda . Lakin gün geçiyor, insanlar geçiyor ama sensizlik hala geçmiyor.

Oya Özer

Yaşam Koçu&Bilinçaltı Dönüşüm Terapisti