Mlliyet Milliyet Blog Milliyet Blog
 
Facebook Connect
Blog Kategorileri
 

26 Ocak '18

 
Kategori
Deneme
 

Zamansız An

Zamansız An
 

BANA ÇOCUKLUĞUMU VERİN, BÜYÜKLÜK HEP SİZDE KALSIN...


Düşebilmenin acıtmayacağını ikisinde öğrendim. Dördünde ısırmanın bazen acımasız ama karın doyurucu olduğunu.. Altısında zaten öğrenmenin verdiği bilgeliği tattım. On ikisinde kıskançlığın doruğuna ulaştım. Kıskandım etraftaki çolukları, çocukları, oyuncakları.. En güzel ayakkabılarla sokağa çıkmayı on beşinde öğrendim. Annemin "Artık büyüdün balım, kendine çeki düzen ver!" çığlıklarını ilk ciddiye alışımdır on beş..  On altısında ergenlin çığrından çıktığı dönemin verdiği üzüntüleri, sinirleri ve ardından gelen mutlulukları, kısacası ruhsal değişime merhaba demeyi öğrendim. Baştan aşağı değiştiğimi kanıksamayı öğrendim o zamanlar yazdan kışa geçen tek yıllık bitki misali... On yedisinde ilk keşkeyi yemenin verdiği zulmü anladım yaptığım onca hatalarla, on sekizimde ise özgürlüğün gözü kör eden büyüsüne kapıldım, gençliğin o girdap misali seni koynuna çeken büyüsüne.. Yirmisinde mesleğimi elime alıp şaha kaldırmayı hayal ettim cesurca. Yirmi beşinden hiç söz etmiyim evlendim. Evlendim severek. Sevginin sembolünü yirmi sekizinde aldım elime. Adını koyduktan sonra ilk çığlığın beni rahatsız etmediğini öğrendim. Birkaç harfle anlaşmayı, birkaç bağrışla bebeğimi doyurmam gerektiğini öğrendim yirmi dokuzuma basınca. Otuzumda yüzümdeki ilk kırışıklığa gülümsedim aynada. İlk beyazımı otuz ikimde gördüm. Onu çok sevdim bir gün bir yaban sürüsü gibi çoğalacağını hiç düşünmeden.. Otuz beşimde CAHİT SITKIYI ANLADIM YAŞ OTUZ BEŞ ŞİİRİNİ YAZARKEN.. Yaş otuz beş yolun yarısı eder.. DANTE GİBİ ORTASINDA İDİM SAHİDEN ÖMRÜMÜN...
Gerçekten de yaşlılığımı aldım elime kırkımda.. Kırk beşimde çocuğumu bir ben olarak gördüm karşımda. Geçirdiğim her evreyi onda tattım altmışıma kadar. Sevdim,  "AH! Benim deli divane hayatım." dedim..İşte o an bu döngüde tek bir şeyi kurtaramadığımı gördüm. Biriken keşkelerimi... Elime evladımı aldım. Bir evladım henüz karnımda iken  ikinci yavrumu dünyaya getirdim. Çoluk çocuğa karıştık. Şimdi ölüme yaklaşan hayatımla kendimi toprakla bütünleştirmeyi kabullendim. Ama o keşkelerimi geri döndüremedim. Hiç telafisi olmayan bu şeyi yıllar sonra getirdim aklıma. O yüzden anı isteyerek yaşayın. Gerçekten isteyerek.. Ölünce düşünecek keşkeleriniz olmadan...

 
Toplam blog
: 6
: 245
Kayıt tarihi
: 07.12.17
 
 

Küçük yaştan başladım beni benden alan , beni bana geri vermeyecek olan bu kutsal işe... Yazdım, ..