Yolun Sonu

Herkes için doğduğu andan başlar bu yolculuk. Ve herkes sonunda mekana ulaşır kesin, çünkü bir ulaşmadır yolculuk.

Yol ‘yolculuk’ sadece katedilmesi gereken bir mesafe değildir. 

Yolculuk farkındalıktır, kabullenmektir. Bir çok şeylerin değişeceğini, başka olacağını kabul etmektir.

Yolculuk kabul etmeyle başlar. 

Yol ‘yolculuk’ arayıştır. Aramaktır.

Sadece bedeninle değil beyninle, kalbinle yaptığın bir göçtür.

Bırakmaktır. Sevdiklerini, değer verdiğin ve sevdiğin şeyleri bırakmaktır.

Hayatından başka hayatına göç etmektir.

Kaderinden başka kaderine sığınmaktır. Hazreti Ömerin Şam’da bulunan veba hastalığı karşısında “Allah’ın kaderinden yine Allah’ın kaderine kaçıyoruz” diyerek Medineye sığınmasıdır yolculuk.

Özlem’dir, Hüzün’dür.

Yeni duygular, farklı hayatlar, insanlar, yaşamlardır. Yoğun algılar, hisslerdir. 

Yol ‘yolculuklar’ farklıdır. 

Sevinçle gidersin; hayallerinin peşinden, bazen ise sevdiklerine kavuşmak amacıyla.

Üzüntüyle gidersin; gitmek istemezsin ama yapmalısın, bazen sevdiklerinden kaybedersin ve gidersin.

Bazen ise yol sadece kalbinin götürdüğü yer olur. Kalbin nereye ayakların oraya. Kalbinin ve aklının götürdüğü yollar doğru olur, eğer birlikte kullanmayı becerir ve onları saf tutmayı bilirsek.

Yollar her zaman tepsiyle sunulur ademoğluna. Seçersin birini ve gidersin. Ve yolculuğun başlar. O yolda nelerle karşılaşacağımızı bilmeden seçiyoruz. Ama seçiyoruz,çünkü irade bizim, sorumlu bizleriz. 

Aslında bakarsan bizler hepimiz birer yolcuyuz dünyada. Herkeste bir “GPS” vardır, en önemlisi ise doğru yola ulaştırandır.

Ve bir filmin içerisindeyiz. Herkes kendi filminin başrolündedir. Ama unutmamalı ki bütün filmlerin yapımcısı ve yönetmeni Yaratan’dır.