- Kategori
- Şiir
Zaten

sigara da midemi bulandırıyor zaten artık.
ellerim yabancı birine kucak açmışçasına tutuyor bu deliliği.
kime ne diye dolduruyorum bardakları
tanımıyorum içimi saran bu ideolojileri de.
yağmur dökülse tenimin en ücra köşelerine
ve bir icraat gösterse derim.
kusup durduğum kan, midemde makul zamanlarda koruyor yerini
yine de istemiyorum bu kirliliği evimde.
sen misin üzerimdeki gözlerin sahibi
ağzımın tadı da bozuk.
ama sen aldırma vakitsiz patavatsızlıklarıma.
sen inanma kirpiklerimin müjgan hallerine.
eskide kaldı tüm bu entrika dolu aşk hikayeleri.
ama biz yine de kaybetmeyelim heyecanımızı.
her gece başım ağrıyor.
ben de artık kabullenemiyorum böyle bir misafiri.
işsizim de zaten,
ne diye sızlıyor vücudumun binbir yeri bilmem.
sevdiklerim öldü.
almak istediğim kitaplar koca bi göldü.
dedim ya işsizim de zaten.
şimdi sen de kızacaksın ne diye mürekkep tüketiyorsun bunlara diye.
bilirsin ya; güçsüzüm de zaten.
haberin var mı otogarların veda sarhoşluğundan
ya da duydun mu hiç, bir durağın rotasını kaybettiğini?
şikayetçi değilim evimden eksilmeyen dumandan.
ama yine de nefes almak için pencereyi açtığımda,
benden daha dertli duran köpeğe doğru burkuluyor hevesim.
fakirlik dolu manzarama bakıp,
güç alamıyorum gökyüzünün kalbinden.
çocukluğum da yıkımla dolu,
gençliğim de.
başarı kelimesini ilkokuldaki temiz sıralarda bıraktım.
ardımdan koşası gelmedi beyaz sayfaların.
şiir diye bellediklerimin bile altında bambaşka lekeler var.
sensin değil mi üzerimdeki gözlerin sahibi
anlatıyorum işte dinle.
tüm bu garipliğime rağmen, burada otur.
orada öylece dur.
söz çayı da ben demleyeceğim.
ben hiç saklanmadım da zaten.
saklanacak yerim de olmadı.
şimdi sana gelmek vardı,
ama biliyorsun;
işsiz ve parasızım aslen.
Ebrar Yasemin Kurt