Zemheri'nin sonu

“Günaydınnn!” diye başlamak istedim yazıma. Doğanın uyanışı ile ben de bir gayrete geldim ve yeni yazıma başlama motivasyonu kazandım. Ne güzel!

30 Ocak Cuma günü takvim yaprağına baktığımda “ Zemheri’ nin sonu “ diye not düşülmüş bu tarihin önemi üzerine. Hemen iç sesim; “ Hadi kızım atlattın sayılır kışı! “ dedi. Çünkü köye yerleştiğimden beri kış mevsimi nasıl geçecek, diye çok korkuyordum. Yüksek Gücümün izninle bunu da atlattım sayılır.

Tabii, korkular durup dinlenmek bilmiyor ki… Şimdi de sineklerle nasıl baş edebileceğim konusunda kaygılanmaya başladım. Yani yeni korkular türetmede üstüme yok. Şükürler olsun, zorla da olsa olumlu eyleme geçip elimden gelenin en iyisini yapıyorum. Hâlbuki şu an ne hava çok soğuk; ne de ortalık sinek kaynıyor. Yani ortada sorun yok.

 Aslına bakarsanız her şey, her zaman olması gerektiği gibi gerçekleşiyor ve kusursuz işliyor. Yeter ki, ben Yaradan’ ı unutmayayım. Söz konusu olan, doğanın uyanması ve boyanması olduğuna göre; ben de bununla ilgili bir alıntıyla yazımı daha fazla uzatmadan sonlandırayım.

Yazının başlığı şöyle; “ Boyayı mı Beğenemedin, Yoksa Boyacıyı Mı? “

Hep hikmetli konuşan Lokman Hekim’ in derisi siyah, dudakları da kalınmış. Değerli sözlerini duyarak hayranı olan biri bir gün bakmış ki hayalinde büyüttüğü Lokman, siyah yüzlü, kalın dudaklı biri. Şaşkınlıkla yüzüne bakarken Lokman Hekim, adamın içinden geçenleri sezmiş olacak ki, şöyle çıkışmış:

-          Birader, neden öyle şaşkın bakıyorsun? Boyayı mı beğenemedin, yoksa boyacıyı mı?

Sonra da ilave etmiş.

-          Bak, demiş; benim ne yüzümün siyahlığında, ne de dudaklarımın kalınlığında bir tesirim vardır. Onları Yaratan öyle yaratmış, öylesine uygun görmüş. Benim tercihim değil.

Evet, insanların yüz güzelliği yahut da çirkinliğiyle kendilerine bir pay çıkarmaları son derece yanlıştır. Ne güzellikte bir etkisi vardır, ne de çirkinlikte. Her ikisini de yaratan ve layık gören Allah’ tır. İnsan kendi  iradesiyle kazandığından sorumludur