Zincirde bir halkayım, yanımda sen

Kızmak, küsmek ve büzülüp küçülmek,

Hayalkırıklığı ve sonunda vazgeçmek.

Diğer taraftan;

Motivasyon, teşvik, istek ve destek.

Olmadıysa bir daha, bir daha denemek,

Elden geldiğince gayret göstermek.

Sonra da teslimiyet,

Kabul ediş, Allah'tan...

Her 'bilme' bir eylemle başlar. Ben, ben olmayanı kavrayabilmek için bir eylemde bulunacak, önce kendini ortaya koyacaktır. Hiçbir eylemde bulunmayan ben, ben olamaz. Öyleyse ben, ben olabilmek için bir ödevi yerine getirmeliyim. Bu ödev, her şeyden önce, benliğimi ortaya koyma ödevimdir.

Elimi verdiğimde, tutmazsan kızmam, anlarım; geri çekilirim. Çünkü, saldırganlık duygusunu hiç yaşamadım ki!

Başkalarının koşullarına takılmadığım içindir, öfkenin, dargınlığın, kızgınlığın ve de şiddetin ne olduğunu bilmemem.

Şiddetsiz iletişim kurmayı alışkanlık haline getirdiğimizde, zor sandığımız birçok işlerimizin kolaylaştığını farkederiz. Çünkü, "Şiddetsiz iletişim" farkettirir.

 "Sorgulanmamış, dikkatle gözden geçirilmeyen bir yaşam, yaşanmaya değmez"  demiş, çağlar ötesinden ünlü düşünür Sokrates. İletişim kurmanın, yaşamak olduğunu; yaşarken, kendimi sorguladığımı, gözden geçirdiğimi farkettiğimde, seni-yanımdakini-yaşam zincirimdeki  bitişik halkamı, nasıl incitebilir, nasıl, hafife alabilirim?  Bilirim ki, yanımdaki halkamı, zayif düşürmem, kendi  -oluş- sebebime (zincirime) zarar verir. Çünkü, bilirim ki, bir halkanın kopuşu, zincirin (yaşam zevkinin), aslı görevini yerine getirememesiyle ilgilidir.

Kendimden emin, kendimden memnunsam, yaşam enerjimi "insan sevgisi" nden aldığımdandır. İnsan'a sevgim, insana güvendiğim, insanlığa inandığım içindir. Bu da, kendime inandığımdan dolayıdır; acılarımın, sadece kendi acılarım değil, tüm insanlığın, insanların acıları olduğunu bilmemdendir. Kişisel varlığımın amacının, evrenin bütünlüğünü (zincir) sağlamada bir parça (halka) olarak gördüğüm içindir. İnsanlığın ilkeleri, benim de ilkelerimdir. Bu ilkeleri kendim koymadığım için, bunları içsellemem zor olmadı. Bu bağlamda, bilirim ki; başkasına kızmam, kendime kızmaktır; başkasına inanmamak, kendime inanmamaktır; başkasına güvenmemek, kendime güvenmemektir. Zincirde bir halkaysam, sorumluluğum, halkaya (kendime) olduğu kadar, zincire (insanlığa)`dır. Bilirim ki, kendimi ne kadar güçlü tutabilirsem, yararım da zincire o kadar güç katar.

Zincirin gücü, halkalarının gücüne bağlıdır...

Alaettin Morgül / 10.02.2012 - 21:38  -