Zor günler

Çocuk büyütmek veya bir aileyi ayakta tutmak, kolay değil.

YENİ EVLENEN BİR ÇİFT VEYA İLK ÇOCUĞUNU DÜNYAYA GETİREN BİR ANNE, ÇOK ZOR GÜNLER GEÇİRİR. Her iki durumda, eşler birbirinden çocuk da anne babadan  ilgi bekler.

Hepimiz, çok iyi biliyoruz ki, evde ilgi görmeyen çocuk, kırar, döker, saatlerce aç ve de uykusuz bile kalabilir. Ne ev kurmak ve yürütmek kolaydır, ne de çocuk büyütmek. Ama, artık görüyorum ki, çoğu anneler, doğumdan sonra, çoccuklarını, anneleri hayatta ise, geceli, gündüzlü onlara, değilse paralı bir bakıcıya EMANET EDİYOR...  HAYAT, onlar için aynı, işi olan, öncelikle, işine önem veriyor, olmayan ise, dirhem yaşantısını değiştirmiyor.

İSTİSNALAR DA VARDIR ELBETTE.

Çocuklar büyürken, onlara, yaşlarına göre davranır, iletişiminizi kurarsınız. Yoksa nasıl sağlıklı birer birey olarak yetişecekler. Nedense, sonyıllarda, şehir insanını, hırs ve doymazlık kapladı... Gösteriş ise aldı başını gidiyor.

ZOR GÜNLERDİR, ÇOCUK YETİŞTİRMEK VE YUVA KURMAK. Yetinme diye bir şey kalmadı artık, çünkü yetinmeyi bilenlerde, hırs yoktur, tevazu vardır.

Nereye gitti, o paylaşımcı ve mütevazi Türk toplumu? Nereye gitti, koşulsuz, birbirini seven, destekleyen, asla birbirleriyle, çatışma içinde olmayan arkadaşlıklar, komşuluklar ve saireler?

SEVGİ SONSUZ, SAYGI KARŞILIKLI...

Sağlıkla, SEVGİYLE KALIN.