Zorluklara takılıp kaldınız mı hiç?

Yaşamın zorlukları karşısında hiç enerjinizi kaybettiğiniz anlar oldu mu? Takılıp kalmadan geçebildiniz mi hayat köprüsünden? Neler hissettiniz? Yalnızlık odasında bir başına kaldığınız oldu mu? Negatif düşünceler içinde kaybolduğunuz anlar!.

Neler yapmayı planladınız ilk?

Anlamak istiyorum:Böyle anlarda bazıları herşeyin kötü ve eksik yönlerini görür. Bu durum pozitif enerjinizi alabilir. Çevrenizde böyle insanlar çoksa durum daha kötü olabilir! Hayattan, insanlardan kaçabilirsiniz..

Diğer tarafta ise zorlukların insanı insan yapan değerler olduğuna inanmak vardır. İşte bizleri yücelten asıl bu duygudur. Kendinizi zorlukların ay ışığında daha çok seversiniz. Güveniniz artar. Başarma duygusudur bu. Herkesten sizi farklı kılar. Hayatın kendisini öğretir bu yaşam. Dostlarınızı, arkadaşlarınızı, yakınlarınızı daha iyi tanırsınız. Kısaca hem kendinizi hem de insanı duyumsarsınız. Bu zorlukları sevdiklerinizle beraber atlatırsanız daha bir güzel olur yaşamak..

Zorlukları aşan insan doğan güneşin, çağıldayan bir şelalenin sesinin güzelliğini daha iyi farkeder. Yediği lokmanın tadını daha iyi bilir. Sevdiklerine daha çok sarılır.

Yeni bir güne başlarken bu uzun hayat maratonunda yine bazen zorlukların geleceğini bilse dahi koşusunu ona göre ayarlar.

Hayat maratonu sevdiklerinizle koşulduğunda kolaydır.

Her çileli viraj, hayat köprüsüne daha bir sıkı tutunmayı gerektirir.

Yılmamak hayatın özüdür...