40 yaş

40 yılı geride bıraktım. Hayatımda, her anlamda dönüm noktası olan bir kırkıncı yıl yaşıyorum. Tuna Kiretmitçi bir romanında 40 yaş için, ""Bana " Orta Yaşlı" demek canavarlık olur. Uzlaşabileceğim tek tanım "Artık o kadar da genç olmayan" olabilir. "Gençliğini, gençliğinin eflatun yükünü geride bırakmış,olgun." anlamında...İnsan artık hayat hakkında konuşurken mutlak doğrular ileri sürmekten korkuyor. Bir belirti belki de bu. "Hayatımın en güzel günü" yerine "En güzel günlerimden biri" demek şimdi marifet sayılıyor. Elimizde sözcüklerden bir törpü en keskin, en uçarı yanları yuvarlaklaştırmaya, bozmaya çalışıyoruz. Gençliğin tam olarak nerede bittiğini bana küt diye söyleyebilecek birini tanımak isterdim" diyor.

Haklı. Orta yaşlı değilim henüz. Aynaya baktığımda orta yaşlı bir kadınla karşı karşıya kalıyor olmama rağmen orta yaşlı değilim. Öyle hissetmiyorum. Aşkı ve aşık olmayı seviyorum, motorsikletleri seviyorum, gençlerle takılmayı ve gençlik enerjilerinden kendime az da olsa bulaştırmayı seviyorum.

Geçen gecelerden birinde, 19-27 yaş arası grup evin bir odasında aşktan,müzikten söz ederlerken, 30-52 yaş arası bir gurup da salonda siyaset tartışıyorduk. Derken içeride müzik sesi yükseldi, bir kaynama vardı belliydi. Ne olduğuna bakmaya önce evin 52 yaşındaki sahibesi gitti. Gençler hafiften azmaya başlamıştı. İçeriden gelen hard rock ve kızların kahkaha ve neşeli çığlıkları beni çekiyor, salondaki tartışmayı başlatan ben olduğum halde, bir şekilde öteki tarafta ne olduğunu anlamak için bir yolunu bulup oraya gitmek arzusu ile yanıp tutuşuyordum. Gittimde.

Ben gittikten sonra sesler ayyuka çıktı, danslar da. Biraz sonra ev sahibesi tekrar geldi odaya "Ayol biraz yavaş olun!!!gece gece bütün apartmanı toplayacaksınız başıma!!!! " Kızlardan bir cevap verdi "Bütün apartman burada zaten teyze!!!!" haklıydı kızcağız. İçeride anne babalar komşuluk oynuyor , odada da biz :) gençler o sırada icat ettiğimiz çılgın bir dansı yapıyorduk ve çok eğleniyorduk. Yaklaşık 2 saat kadar sürdü bu durum. Gençleri gaza getiren bendim, içeridek zavallılar da ben olmasam onların daha da zapt edilemeyeceklerini benim onlara hakm olduğumu düşünüyorlardı. hayatımın uzun bir döneminde o kadar çok eğlenmemiştim.

Orta yaşlı değilim evet, ancak ertesi sabah o çılgın dans ve kafa sallamalardan mütevellit duyduğum kas ve eklem ağrıları ve bütün gün kendime gelemeyişim de genç de olmadığımı hatırlatmıştı bana. Burada tek kazancım bir gurup genci yaşıma rağmen azmakla kendime hayran bırakmak olmuştu.

Aynaya baktğımda orta yaşlı bir kadın görüyorum, her hafta hiç kaçırmadan Makina izliyorum, rock ve metal dinliyorum, ailemdeki tüm gençlerle her konuda konuşabiliyorum, ebeveynlerin tanımadığı kişi ve anlayamadığı kavramlar hakkında aileleri, gençlerin tanımadığı kişi ve anlayamadığı kavramlar hakkında gençleri bilgilendirip köprü olabiliyorum. Her iki kuşak için de kafa dengi olabiliyorum bunlar 40 yaşın verdiği güzellikler evet de, ya kendi içsel yaşım?

Çocukluğumu yaşarak mı büyüdüm yoksa yaşamayarak mı hatırlamıyorum. 9 yaşımda anne ve babamın kendi anne ve babam olmadığını, kendi kendime öğrenmek benim için erken bir yaş oldu. Sanırım onun tanımsızlığını hala yaşıyorum içimde ve hayatım o günden beri süregelen dağınıklılığını insafsızca koruyor. Üstelik üzerine yaşanan başka tanımsızlıklarla daha da dağınıklaşarak.

Bu dağınıklıkta da çocuk ruhlu mu kalıyorsunuz, erken mi olgunlaşıyorsunuz, yoksa her kisi de var ya da yok mu kestiremiyor insan.

Bu sene ise ilk defa artık kendi kaderime sahip olamadığımı anladım. Çok daha büyük bir gücün, bambaşka bir kudretin elinde şekillendiğini kabul ettim yazgımın. Bu durum hep böyleydi fakat her şeye rağmen sonuçları ben yaratırım diye düşünürdüm.Yaratamıyorsunuz. Koca evrende o kadar da büyük o kadar da akllı varlıklar değiliz maalesef.

40 yaş ilginç bir yaş. Ne gençsiniz , ne yaşlı, ne hayalperestsiniz ne ayaklarınız yere basıyor, ne olgunsunuz ne maceracı, ne aklınız başında ne de başınız aklınızda. Daha doğrusu siz kendinizi genç sanıyorsunuz peki ya gençmisiniz?