250. kez MERHABA demek,

250. kez merhaba arkadaşlar!

Yaklaşık 9 ay önce başladığım Milliyet Blog yolculuğumda, artık her ellinci yazıda geleneksel hale gelen, blog kategorisinden sesleniyorum. Zaman çok çabuk geçiyor, doğru, hele de yolun ikinci yarısındaysanız; hafta başlıyor Pazartesi, bir bakıyorsunuz arkadaşlar " Hayırlı Cumalar," diliyor...Günler, aylar, mevsimler hatta yıllar bile öyle değil mi? Sayılı zaman su gibi akıyor, bizden arkasından bakıyor(uz)...

Daha dün gibi 2007'ye girişimiz. Bakın sonu geldi bile. Laf aramızda ben 2007' yi çok mutlu geçirdim, her yönden, bilenler bilir, bilmeyenler için yazayım; Hani 100. yıl kutlamaları vardı bir takımın... Her dalda birincilik alan, toplam 224 kupa kaldıran, sezon başındayken 16. sırada diye alay edilen ve ilk yarı sonu iki gol eksik attığı ya da fazla yediği için liderliği Yiğidolara emanet veren bir takım, işte o benim takımım.

Bundan güzel mutluluk olur mu? Asıl mutluluk sezon sonunda...

*****

Bugün Mutluluk ağırlıklı konular yazacağım. Mutluyum! Niye ki, diye sorun!

Milliyet Blog'da çok mutluyum. Yazıyorum, okuyorum, yorumluyorum. Güzel bir arkadaş çevresi içindeyim. Yazılarım beğeniliyor. (Gelen yorumlardan anlıyorum.) Burada yazarken ve okurken zaman nasıl geçiyor, anlamıyorum. Günlük sıkıntıları ve küçük dertleri yaşamıyorum. Meşgul olacak birşeyler bulduğum için canım da sıkılmıyor, oflayıp, puflamıyorum.

Dünyadan haberdarım, örneğin; eşim akşam geldiğinde bana bir haber söylüyor, haberim olmadığını düşünerek:

" Ooo, o yeni haber değil ki, ben onu yazdım bile," diyorum. Kızıyor mu yoksa benimle gurur mu duyuyor, bilemem, sormak lazım!

*****
Bugün aramıza Antalya'dan Ahmet Abim de yazar olarak katıldı. Bayram tatili için bize geldiğinde üye yapmıştık onu. Ahmet Ağabey eşimin iki numaralı ağabeyi. (4 erkek kardeşler, eşim en küçük.) Ama kırkbir kere maaşallah, yaşının yarısını bile göstermez, eski milli güreşçilerden, kendine çok iyi bakar, hobileri çoktur, hoşsohbettir. İlk yazısını anasayfada görünce çok mutlu oldum.

Ben sizleri okuyup anlattıkça o da heveslenmişti. Şimdilik aileden iki kişiyiz, bizim performanslara göre üye sayısı çoğalabilir. ( Alev Hanım ile karındaşı Ümit Culduz'a, Nursen, Halide ve Mutlumavi'ye, s.aydın ve zevcesine, anne-oğul ya da anne-kız olan diğer yazarlarımıza özeniyordum, niye yalan söyliyeyim.)

*****
Kendimle barışık bir insanım, her ne kadar huysuz algılansam da, o kadar da değilim. Herşey ölçülü olmalı; fifty-fifty. Benim yaşam felsefem bu: İyi-kötü dengesi, yingyang gibi. Çok iyi dostum, çok iyi eşim, çok iyi anneyim...
vs. bana göre değil. Zaten saçma birşey olur, öyle dersem. Neye ve kime göre iyiyim? En doğrusunu benimle
yaşayanlar bilir. Akşam oldu mu herkes, eve koşa koşa geliyorsa, herkesin yüzünde sakin ve mutlu bir ifade varsa, demek ki insanlar benimle yaşamaktan mutlu, diyorum. Yoksa kaçarlar, benim mutluluk ölçüm de bu işte!
Küçük mutlulukları, büyük yaşamayı becerebilenlerdenim.

*****

İki kızım var, ikisi de farklı güzellikleri taşıyor, onların annesi olmaktan mutluyum. Kuşak çatışması yaşanmaz bizim evde; ne müzikte, ne giyimde ne de başka şeylerde. Vıdı vıdı konuşan herşeye karışan annelerden olmadım hiç. " Anne sen ne bilirsin ya da sen bundan ne anlarsın? Şimdi zaman değişti!" sözlerini hiç duymadım, duymam da. Benim fikirlerime değer verirler ve sürekli danışman hizmeti sağlarım onlara. Ama çok karışmam, sorarlarsa söylerim. Bu demek değil ki, tamamen serbestler. Herkes yapması gerekeni bilir ve yapar, bize de çok iş düşmez.

Yoksa ben Turkcell Super Ligi takip edebilir miyim ya da sürekli kitap okuyabilir miyim? Evde yeterince saygı ve sevgi gördüğümü düşünüyorum, bu da beni mutlu ediyor!


*****

MUTLULUK

Çölde ayak izleri arar gibi
Yıllar yılı aradım seni.
Kum taneleri arasında inciyi
Ufukta son çizgiyi
Denizde toprak zerresi
Gündüzün karanlığında gecenin mavisi
Arar gibi gökkuşağı altında
Sekizinci rengi

Yıllarca avare gezindim düşler sokağında
Karanlık sokaklarında şehrin aradım durdum.
Oysa ki,
Ne kadar yakınmışsın bana
Yanımda yanıbaşımda
Uzaklarda aramışım seni
Boşu boşuna...

yDy
16.03.2006

*****
Yılın son haftasını yaşarken, tek benim mutlu olmam yetmiyor pek tabii ki, isterim ki tüm dünya, tüm ülkem, tüm çocuklar ve anneler mutlu olsun, yeni yıl, yeni umutlara başlangıç olsun, barış getirsin!

Mutlu kalın hepiniz!

İstek üzerine Ahmet Abi'min (SportMAN07) linkini veriyorum...

http://blog.milliyet.com.tr/Blog.aspx?BlogNo=81943