Bazen hiç olmadık anda, kimselerin keşfetmediği bir yerlerde olasım geliyor.. Mesela diyorum burası; dokunulmaz bir alan olsa.. Sevmediğim, istemediğim hiçbir şey olmasa. Ve burada..
‘’İyilik yap ehli olana da, olmayana da, ehline isabet ederse yerini bulur. Etmez ise ehli sen olursun.’’ Hayattaki en büyük mutluluk, ihtiyaç anında olan birisine yardım etmekmiş… Ak..
Saat sabahın 7:30 u ... Dışarıda yağmur var... Hani derler ya bardaktan boşalırcasına yağıyor... Pencereden bakıyorum. Tüm caddeler ıslak. Masal şehir , gökyüzünün griliğine rağmen yine muhteşem..
Aşkın, hüznün mevsiminin, adıdır sonbahar. Düşen her yaprakla birlikte, bir aşk solar.. Tıpkı bir tutunamayış gibi.. Ayrılığı, gurbeti, özlemi, çaresizliği anlatır. Kendi içinde kaybolma..
Kimi zaman hüzün, kimi zaman sevinçtir gözyaşları..Öyle çok şeyi anlatırlar ki..Çoğu zaman karşımızdaki nedenini anlamasa da… Her zaman anlamlıdır..Kelimelerin kifayetsiz kald..
Yaşam, tıpkı bir maraton gibi. Hepimiz koşucuyuz ve yol her zaman dümdüz değil… Bazen koşarken yolda engellerle karşılaşıyoruz. Engel ne kadar kuvvetli olursa, onu aşmak da o derecede mutlu kıl..
Yalnızlık neydi? Kalabalığın ortasında sessizliğin sesini dinlemek, Milyon nüfuslu bir şehirde bir başına kaldığını mı düşünmekti? Yoksa sürekli hata yapmak, Değerini bilmeyen in..
Bizler ne düşünürsek, dilimizden o çıkıyor. Bir yerlerde okumuştum; İnsanın kişiliği dilinin altındaymış.. Düşündüm de, ne kadar doğru söylenmiş bir söz dedim.. Bazılarımız konuşurken kılı kırk..
Her gün onlarca insan yüzüyle karşılaşıyoruz. Bu insanların ilk bakışta yüzleri dikkatimizi çekiyor. Daha sonra gözleri... Eğer güzel bakan bir gözse gördüğümüz, iyi bir insana benziyor diye anlamlan..
Kâinatın en büyük mucizesi biz kendimiziz… Öyle ki, bir eşimiz benzerimiz daha yok.... Ne bizim gibi konuşan, ne bizim gibi düşünen, ne bizimle aynı kişisel özellikleri taşıyan, ne de ay..
Öğretmenlik yapıyorum ve anneyim. Çocukları çok seviyorum. Yüreği sevgi dolu olan insanlara, sela..