Babanız ölmemiştir yaşıyordur hala. Ama yoktur sanki. Fiziken yanınızda ama duygusal anlamda kayıptır. Bir baba gibi değildir.Zor durumunuzda, '' babacığım'' diyerek arayamazsınız, sığınacak bir lima..
Yıkık dökük bir aşk hikayesidir geride kalan.Enkazdan çıkardığın her parçayla, Doyurmaya kalkarsın yüreğini.Oysa yürek öyle açtırki sevgiye, Yetinemez bunlarla...
Kalsaydı daha çok acımayacak mıydı yüreği?Kalsaydı hergün artacaktı beklentileri.Her geçen gün daha çok sevecek, Belki daha çok sevilmeyi arzulayacaktı.Oysa sen her geçen gün biraz da..
Kaç kez sever insan hayatında, Kaç kişiye yer verir gönül tahtında, Tam kazandım derken kaybedersin defalarca... Her kaybediş bir yara daha açar, Kapatılamayacak olan. Kana..
Ramazanla ilgili yazı yazmayacağım, dedim. Aslında böyle günlerin hiçbirine özel yazı yazmıyorum. Ama biraz mecburi bir durum oldu benimkisi. Çünkü tam 1 ay bu işkenceyi nasıl çekeceğimi düşününce. 2..
Nefret ettim kendimden. Hep yalnışlar vardı bir yerinde hayatımın. Yanlış olduğunu bilerek bunları kabul edişime kızdım. Kendimi zorla üzmeye çalışmama, bunu ısrarla anlamayışıma kızdım. Büyüdü nefre..
Hiç unutuldunuz mu siz? Hem de yüreğiniz bir serçe gibi çırpınırken, unutulmamak için. Kendi kendinizle savaştığınız oldu mu hiç? Başkaları sizi bir çırpıda unuturken, siz onları unutamadığınız için..
Sanki onu yıllardır tanıyorsunuz gibi bir his vardır içinizde. Oysaki hakkında bilmediğiniz çok şey vardır. Konuşmadan, paylaşmadan sözcükleri, yıllardır tanıyor gibi hissediyordur insan karşısındak..
Alışkanlık haline gelmesin aşkınız, sevdikleriniz. Heyecanını yitirmek demek alışmak. Yarısını kaybetmek demek.İnsan alıştıkça unutuyor. Alıştıkça boşveriyor. Ne de olsa hiç gitmedi. Gitmez artık..
Bugün evlilik yıldönümümüz.Tam 6 yıl önce bugün evlendik.Çok ağlamıştım o gün.Benimle birlikte annem ve erkek kardeşimde.Tüm gün iki gözümüz iki çeşme misaliydi.Ayrılık çanları iyice çalmaya başlamışt..