Ne büyük hata... Söylediklerinin tam olarak, aklından geçtiği gibi, içinden geçtiği gibi algılanmasını beklemek. Ne büyük hata insanların seni tanıdıklarını varsayarak, çok da üzerinde durmadan, gönül..
Hep yeni birşeyler bulacağın umuduyla gidersin...Yeni hayat biçimleri, yeni bir bakış, yeni bir algılayış...Ve geri döndüğünde her şey aynı kalacak sanırsın...Öyle ya sen yenilikler ceplerinde dönmüşs..
"Bir oyun daha" diyor gülümsemeye çalışarak. İsteksizce "peki" diyorum. Biliyorum kazanmadan sakinleşemeyecek. Pulları diziyoruz. Hırsla tahtaya vuruyor onları. "Bu sadece bir oyun" diyorum. Öyle öfke..
Bir adam bana bağırdı. Oysa bana çarpan oydu, özür dilemesi gereken de...Ama o yine de bağırdı...Gür kaşlarını ve bıyıklarını oynatarak "Önüne baksana..." diye...Oysa ben kendi halimde yürüyordum, kim..
Bir bana diyor ki:" söyle bakalım nelerin var?" Şaşkın şaşkın bakıyorum "Ne gibi?" diyorum. "Bilirsin" diyor "Bugüne kadar kazandıklarınla neler aldın?" Düşünüyorum pek kayda değer bir şeyim yok. İşin..
Herkes sürekli bir şeyler isteyip durur. Anneniz ve babanız sizden sürekli onların küçük kızları olmanızı isterler mesela. Patronunuz canınız çıkıncaya kadar çalışan ne ekmek ne su isteyen bir robot o..
Bazı şeyleri birden farketmek tuhaf bir duygu yaratıyor insanda. Bugün gazetede bir haber okurken bunu düşünüyordum. Saat 24 sıralarında işlenen bir cinayetten söz ediyordu haber. Bir delikanlının, bi..
Geçmişte yaşadıklarımıza benzer en ufak bir şey yaşadığımız vakit "hayat yine aynı şekilde devam edecek" diye paniğe kapılmak neden? Oysa zaman yeni bir zaman... şartlar benzer ama aynı değil... sen y..
Zavallı bir kendini ikna çabası...Öylesine acınası...Acının içine gırtlağına kadar batmışsın ve hala kendine diyorsun ki "herşey yolunda gidecek..." Oysa hissettiğin bu değil...Hissettiğin sıktığın di..
Buradan bakınca iyi görünüyor. Sakin ve temiz. Yıkıyor herşeyi. Bahçedeki portakalların üzerinden, güllerin yapraklarının arasından kayıp usulca toprağa düşüyor ve gözden kayboluyor. Odadaki sessizliğ..