Beklemek... Birşeyleri birilerinden beklemek... Hep bekledik hayatımız boyunca, yılmadık, direndik kendimize bile bazen. Hep karşımızdaki kişinin konuşmasını bekledik, sevgi sözcüklerini karşı tarafta..
Küçücük bir cenin iken ellere, ayaklara ve organlara sahip olup, o sıcacık, sadece onun olduğu ve kendini güvende hissettiği yerde dokuz ay boyunca büyümek...Sonra doğmak... Hayata gözlerini açmak..
Güç olmalı insanın içinde, birşeyleri başarmak, basamakları tek tek çıkmak için. Ama ben bazen o gücü hissedemiyorum içimde. Nedenini bilmiyorum?Başaramama korkusu mu, kaybetme korkusu mu, güçsüzl..
Hüzün yeşili gözlü kız. Kaybolmuştu dalgalarda gözleri... Yorgun ve yılmamış bakıyordu. Dalgalar bazen hırçın, bazen durgun salınıyordu. Bende yorgun, biraz küsmüş ama yenilmemiştim... O kızın gözleri..
Kadın çaresizlik satıyordu umarsızca, çaresizlik tohumları insanların üzerlerindeydi... Gerçekti bu! bir tiyatro sahnesi değil. Çare dilenen çaresizlik alıyordu durmadan... Çelişkiler yumağı bedenleri..
Gözleri anlamını yitirmemiş ama yorgun rüzgarların kıyısında bakıyordu sanki. Zaman onun için yaralayıp bütün bedenini geçip gidiyordu. Farklı olan ne vardı diyordu hayatta ama herşey farklılaşıyordu ..
İşte sığınağıma döndüm, odama... Burası benim kendimi bazı şeylerden soyutladığım, adını koyamadığım duygularımın paylaşılış yeri... Kaçış yeri de olabilir... Hatalardan, insanlardan, kendime koyd..
Her zamanki monoton günlerden biri, ama belki de farklıdır farklı olduğunu düşündüğümüz için...Kendimi başka bir yerlerde hayal etsem faydası olu mu acaba?Bir dağ havasının içinde, bir kır k..
Bugün karar verdim hatta bu sabah kendim için yaşamaya... Şöyle ayaklarımı uzatıp kendim için dinlenmeye. Hazır bugün de Pazar kafama eseni yapacağım.Düşündüm de ben başkaları olmuşum, başkaları ..
İçimde boşluk var bugün. Büyük, anlamsız, zamansız, tuhaf, baklenmeyen...Yüzler bana neleri anlatıyor anlayamıyorum bugün.Keşmekeş yaşamamalıyım. Ben kendimi kendimde bulmalıyım.Nerde ..