Geçmişin değerlerini yaşatalım ama onlarla birlikte yaşamayalım

Geçmişe bağlılık bazı kimselerin tercihiyse sorun yok ama tarih sanki olmazsa olmaz bir şeymiş gibi gözümüze sokulmaya çalışılırsa kimse kusura bakmasın. Sen kendin ilgileniyorsan ilgilen ama ne kendi geçmişim ne de insanlığın geçmişi beni ilgilendirmiyor.

Gençlerimiz tarihini bilmek zorundaymış, yok öyle bir şey; isteyen bilir isteyen bilmez, geçmiş gitmiş bilsem ne olacak! Ha hoşuma giden bir şeyler varsa(sanat eserleri falan, gerçekten güzel yani) alır saklarım. Bana göre tarihin ders olarak okutulması bile gereksiz. Tarih, sevenler için seçmeli olabilir ya da internet kütüphane isteyen istediği yerden öğrenir.

Geçmişin(tarihin) nostalji dışında hiçbir anlamı yok, geçmişe bakarak geleceğini kurmak diye bir şey de yok. Ders alır aynı hatayı yapmazmışız, koşulların aynı olmadığı durumda hiçbir şey aynı değildir, farklı zaman dilimleri birbirine referans olamaz. Bugün üstelik bilim çağında sorunlarımıza çözüm bulamıyor muyuz ki “Deli İbrahim şöyle yapmıştı” diyoruz?

Bazıları geçmişte yaşayabilir, bazıları gelecekte; biz anda varız. Geçmişte sanki her şey güzel gitmişte hasretle o günleri arıyoruz. Ben anılarına düşkün biriyim ama sadece nostalji olarak. Yani hiçbir zaman geçmişimi sorgulayım, pişmanlıklarıma bakayım bu günümü geçmişimin üzerine kurayım demem. Geçmişle bağ kurulması bile doğru değil, Napolyon’un Waterloo’sunu bilmek ne işimize yarayacak. Çocuklarımız bile tarih dersini sırf bazı tarih meraklıları yüzünden okuyor, sor bakalım kim istiyor!

Kişisel olarak geçmişi anmak, anılara yolculuk etmek güzel. İnsanlığın geçtiği yollar, kimiz nereden geldik gibi şeyler de ilgi çekiyor. Bu kişisel bir tercih, seviyorsa bu konuya ilgi duyuyorsa bırak ilgilensin. Ama tarihimizi bilmek zorundayız dersen…