Açılımı tartışıyorduk, şimdi ne olacak halimizi tartışıyoruz

Henüz daha birkaç ay önce ne de güzel sevinmiştik. Gündemimize demokratik açılım mevzuu girmişti ve bu süreç sekteye uğramadan devam ederse dağdakiler silahlarını bırakacaklar, düze inecekler, bir daha kan dökülmeyecek, mutlu vede mesud yaşayıp gideceğimiz yönünde beklentilerimiz vardı. Çok değil, aradan birkaç ay geçince durum vaziyet aynen orta yere dökülüverdi ve beklentilerimiz buhar olup uçuverdi. Nede olsa burası Türkiye idi. Her beklenti tamda aksi yöne tezahür eden sonuçlar ortaya çıkarabilirdi. Nitekim çıkardıda.

Açılımı tartışıyorduk, şimdi ne olacak halimizi tartışıyoruz. Sokaklar irili ufaklı çatışmalarla dolu. Sağduyu terk edildiği anda ortaya beklemediğimiz trajik sonuçlar çıkacak.

Ne de olsa burası Türkiye!

Fazla şaşmak lazım. Ortada pekde öyle yabana atılamayacak ölçüde bir parasal rant mevzuu söz konusu. 100 ila 125 milyar dolar civarında bir parasal harekete neden olan bu durum birçok aç kurtu beslemekte. O aç kurtlar bu sorunun çözümlenmesine sıcak bakarlar mı?

Fakirin, fukaranın, mazbut ailelerin çocukları tabutların içerisinde gelmiş, kimin umurunda? Varsa yoksa kan ve akan kanla birlikte kazanılacak paralar.

Tokat’ta yedi askeri şehit edenler hangi amaca hizmet etmiştir? Beklentileri ne olabilir bunların? Eylemi üstlenen PKK 25 yıldır silahla hangi sorunu çözdü? Silahla hiçbir sorunun çözülemeyeceğini en yalın hali ile anlaması gereken gücün PKK olması gerekmiyor mu? Ve PKK herkesten daha çok barış sürecine katkıda bulunmak durumunda değil mi? O halde neden böyle bir eylem yaptı? Neden CHP, MHP ve türevlerinin ve savaş severlerin ekmeğine yağ sürdü? Pek tabiki PKK’nın kendiside bir savaş severdir ve varlığının yegâne koşulu savaşın sür git olmasıdır.

Bütün umutlarımızı top yekün silip süpürüp çöpe attılar. Hemde bir çırpıda. PKK, CHP, MHP ve diğerleri. Yani savaştan beslenen diğer aygırlar.

Cumhurbaşkanı demişti ya “Önümüzdeki günlerde güzel şeyler olacak”. Alın size güzel günler. Kimileri şimdi için için gülüyor şu gelinen noktaya. AKP bu süreçte yalnız kaldı ya, boyları uzayacak AKP’nin bu duruma düşmesine sevinenlerin. Anladık, AKP yaramaz bir partidir. Güven vermiyor, okey. Geleneğinde demokrasi kültürü diye bir şey söz konusu değildir. AKP sistemin rezilliklerini kendisine yontma konusunda son derece başarılıdır. Söylediğimiz bir şey yok. Lakin sorun AKP’nin bu işlerin ucunda ne ölçüde nemalandığı değildir, var olan bu dramın son bulmasıdır ve bu konuda en azından atmış olduğu bir adım vardır AKP’nin. Atılan bu yarım yamalak adım sonrasında beklentimiz bu korkunç durumun noktalanmasıdır. Gencecik insanların toprağın altına girmesi, gencecik insanların elinde silah dağa çıkması ve gencecik insanların kentlerde taşlı sopalı eylemleri sonrasında demir parmaklıkların arkasına girmesi şahsen beni mutlu etmiyor. Bu toplumun geniş kesimlerininde bu durumdan hoşnut olduğunu söylemek için ahmak olmak gerekir. Ama birileri bu durumdan ziyadesiyle memnun. O birileri küçük bir azınlıktır. O 100 ila 125 milyar dolarlık pastayı paylaşan o birileri bu savaşın sür git devam etmesini isteyenlerdir. Bunların ekmeğine yağ sürülmüştür ve bu kimseler kenardan gelişmeleri prolarını tüttürerek izliyorlardır.

Tek kelime ile yazık.