Ağlak Tipler

Sızlanmalarını bitiremezsiniz. Dervişleri dahi delirtir vızıltıları. Sonlandıramazsınız söylenmelerini. Ağlayıp, zırlayıp, boşaltıp, rahatlatırken içini… Muhatabına yükler tüm derdini, kasvetini; ağlak tip.

Olumsuza kuruludur beyinleri. Kötümserlik, iflah olmaz yanlarıdır. Gülmeyi bilmez, iyimserlikten anlamazlar. Ebediyen gamlı baykuş moduna takılıdırlar.

Ne duruşlarında hayır var, ne beden dilleri iç açar. Ne sözlerinde olumlu bir yön bulunur. Ne kişiyi motive edecek tek kelam etmeyi becerirler. Aynaya bile tebessüm etmekten kaçınmaları yetmezmiş gibi… Bir de kimselere göstermez, alemden gizlerler gülen yüzlerini…

Hangi işe kalkışsalar… İlkin kendi morallerini bozarlar. Hiçbir şeyin sonunu sağ salim getiremedikleri bilinse de… Sırf kafası şişmesin diye, çıt çıkarmaz, dut yemiş bülbüle döner; cümle akıllı tayfa.

Bulaşıcıdır iç karartan halleri. Polyanna gelse hikaye! Kabus kabus çökerler pozitif tavırlıların üstlerine. Şahsi negatiflikleri kesmiyor olmalı ki onları… Ha bire ayar bozucu, frekans karıştırıcı yayındadırlar.

Bir şeyler yapmak isteyenlerin yakasına, paçasına yapışırlar. “Olmaz da olmaz! Yapamazsın, edemezsin!”dir hep türküleri… Hiçbir şey yapamadıkları, hiçbir işe yaramamaları azmış gibi… Üretici, yaratıcı insanların da ellerine, ayaklarına dolanırlar.

Olumsuzluk abidesidir mübarek! Bulduğun ağlak şahsiyetin, yeme de yanında yat!

Enerji emici, heves kırıcı, azim yok edicidir ağlak tip. O yüzden yok saymalıyız onu. Biz adam yerine koydukça… Altımızı oyar, işimizi, gücümüzü baltalar hazret. “En iyisi, olabildiğince uzak durmak/kalmaktır böylelerinden,” desem de… İnsanoğlu bildiğini okur, durup durup kendi kalesine gol atar!

Öyleyse şimdi susma zamanım geldi. İnsan aklı, en büyük güvencemizdir çünkü. Kullanmayı bilene, hep doğruyu bulduran, iyi olanı gösteren… Bilmeyeniyse, hep yarı yolda bırakan…