Ah be Tayyip Bey

“Yüksek tepelerde kartallar da bulunur, yılanlar da…” 

(Atasözü) 

Siyasi partileri de muhalefet adam eder. 

Muhalefeti yaşamamış parti kendini hep “Kaf dağında” görür. 

Muhalefeti küçümser, kötüler, elinin tersiyle itekler. 

Muhalefetin başına bir şey gelmişse hiç üstüne alınmaz! 

Sanki ülkenin asayişi ondan sorulmazmış gibi! 

AKP’nin son günlerdeki yaklaşımlarını böyle anlayabiliriz. 

Amma… 

Bir de iktidardan düşerse… 

Bir düşerse… 

Ki düşer! 

Halleri yaman olur ha… 

Türkiye bunun örnekleriyle doludur da ders alan olmaz! 

DP, AP, ANAP ve DYP bunlara örnektir! 

İnşallah bu sözlerim AKP’ye küpe olur. 

Onları da aynı akıbet bekliyor çünkü… 

O zaman burada yaşamak zorunda kalacaklara çok zor gelecek durum. 

Burada olmayacaklara tabii ki sözümüz olamaz! 

İşte o zaman delicesine onun peşine düşenler başlarını yastıklarına koyamayacaklar! 

Utanç olmayacak sadece onları rahatsız edecek olan… 

Yerlerini yeni “evet efendi”ciler almıştır, yine “etraf adamı” olmakta zorlanacaklardır. 

Canım ülkem Türkiye, sen neler gördün. 

Sen ne “tepeden inme” iktidarlar gördün. 

Kurulduğundan yedi ay sonra kahir ekseriyetle iktidara gelen partiler gördün. 

Fakat çok mutsuzdular değil mi? 

Fakat halen çok mutsuzlar değil mi? 

Bir gece ansızın geliveren, bir gece ansızın kapı dışarı ediliverir. 

Budur onları asıl mutluluğun tadına vardırmayan, mutsuz kılan değil mi? 

Kolay kazanılan hiçbir kazanım, alın teriyle elde edilen kadar coşturmaz insanı! 

Onlar onun için mutsuzdurlar değil mi? 

Canım Türkiye’m! 

… 

Demokrasilerde söz, söylem ve eleştiri hakkı temel haklardandır! 

Halk bu hakkı siyasi partiler yoluyla kullanır. 

Muhalefet, çalışmaların halka yararlı olup olmadığını, halk adına izler. 

Muhalefetten iktidara gelme çalışmalarıdır bunlar, yadsınamaz! 

İktidar bu durum karşısında halka daha yararlı çalışmalar yapmaya gayret eder. 

Demokrasilerde iktidar, muhalefete tahammül gösterirse, başarılı olur! 

Bugün için ülkemiz yanlış “iktidar- muhalefet” çatışmasına örnek oluyor. 

Başbakan muhalefete çok ağır sözler söyleyerek, onu incitiyor. 

Devleti yöneten bir parti başkanı için hoş bir durum değil… 

… 

Türkiye gibi tarihi bir devletin yönetimine gelebilmiş bir insan: 

*Duyguda asilleşir. 

*Tutum davranışta, “bağırıp- çağırmadan” vazgeçer kibarlaşır! 

*Söylemde tatlı dilli, güler yüzlü olur. 

*Öfkelenerek her sözden gözleri yerinden fırlayacak hale gelmez! 

*Muhalefeti sindirmeye, silmeye çalışmaz! 

… 

Muhalefet tabii ki eleştirecek iktidarı ve tabii ki sert eleştirecek! 

Burada iktidara düşen; “Edebali Öğüdü”nce sabırla dinlemektir! 

Her söylenene celallenip ileri geri söz söylemek insanı küçültür. 

Bir öğrencisi ünlü bilge Konfiçyüs’e, “hocam adam kimdir diye sorar: 

Ünlü bilge şu yanıtı verir; “adamlığın birçok koşulu vardır ancak en başta gelenleri: 

Dostu olmalı bir, düşmanı olmalı iki” der. İkisi birden iyi insanı yaratır. 

Dost doğruyu söyler de yanlışı çekinerek söyler, düşman küçük yanlışı büyütüp “dağ yapar”! 

AKP, ünlü bilge gibi bakabilmeli, muhalefetten hazzetmemekten vazgeçmeli! 

Güzel Türkiye için iktidar yetmez, muhalefet “iktidar kadar” gereklidir! 

Eski bir söz fikirlerin zıtlaşmasından tekâmül doğar der. 

Öncekiler gibi Tayyip Bey de bu şansı vermiyor halkımıza, yazık! 

Ülkeye bilinçsizlik hâkim, aklın hâkimiyetine geçebilmek lazım! 

12 Haziran sonrası Türkiye kolay yönetilecek gibi görünmüyor. 

Tayyip Bey “eteğindeki taşları dökmeli!” 

Muhalefetiyle, iktidarıyla “uzlaşı ortamı” yaratmalı öncelikle! 

Yoksa Türkiye Cumhuriyetine ve halkına gelebilecek kötülüklerin hesabını veremez! 

… 

Ah be Tayyip Bey geldiğin şu noktayı hazmedebilseydin! 

Başına konan devlet kuşunu hafife almasaydın…