Alevilik Zamana Ayak Uyduruyor, Diğerlerinde Bu Fazlaca Yok

Bir dine mezhebe inanıyorsanız sanki medeniyeti ilerlemeyi unutmanız lazım; ne oluyor oluyor bir şeyler ters düşüyor, sanki dindar birinin modern denilen şekilde yaşaması mümkün değil.

Alevilik zamana ayak uyduruyor diyoruz ya bu konuda itirazlar da vardır elbet. Alevilik bir mezhep olarak görülmez örneğin. İslam’ın içinde değil, bir yol olarak tutturulmuş gidiyor falan denilir.

Bunları biz bilemeyiz elbette ama yaşayan Aleviliğe baktığımızda bir mezhep hassasiyeti görüyoruz.

Belki biraz ilkeleri ya da öteden beri sosyal hayata paralel uygulanıp gelmesinden ötürü böyle. Yani Sünni İslam ilk günkü gibi. Özü elbette değişmeyecek ama uygulama şeklinde de değişiklik yok.

İbadetlerle ilgili yani özde Alevilikte de bir değişiklik yok, aynı ibadetler. Yaşam şeklinde Aleviler devire uygun yaşıyorlar. Eskiden bir kısım Aleviler de kapanırlardı, şimdi bu kalkmış. Ama yine de hassasiyet gereken durumlarda gerekli şekilde davranılıyor.

Elbette hangisi doğru yapıyor bilemeyiz. Herkes dilediği gibi yaşamakta hür. Eğer bir bozulma olsaydı ibadetlerde de olabilirdi; belki herkes ibadet etmiyor ama edenler de özüne uygun olarak yapıyor. Sanki yaşadığın döneme uyum bu yolun felsefesinde var.

Yani sonuçta Alevilik de mensupları tarafından kutsal bir yol olarak görülen din ya da mezhep. Bunlar böyle değişiyor da diğerleri neden muhafazakâr? Bir mezhep (din ya da yol) olan Aleviliğin özellikle sosyal yaşamla ilgili devire uygun değişim göstermesi onu diğer din, mezhep ya da tarikatlardan ayırıyor.

Alevilik bilim ne diyorsa onu yapıyor. Modern çağın gereklerine uyuyor. Demokrasi, insan hakları, barış… Dinler (mezhepler, yollar) genellikle bu kavramlarla çarpışır. Alevilikte göremiyoruz bunu. Her kalıba giriyor ama kendi kalıbı değişmiyor. Olması gerekenin ilk hali gibi ortada duruyor.

Dinsel literatür bakımından Aleviliğin bu hali tartışılır. Birisi diyebilir ki hayat değişse bile din değişmez. Aleviliğin özünde değil de düşünce ve yaşantıda bir değişiklik var sanki.