Ambalaj bantıyla hazırlanmış pankart

Yaşlı adamın elinde bir pankart var, bilgisayarda yazılmış, yazıcıda basılmış be bir tahta parçasının üzerine ambalaj bantıyla yapıştırılmış.

Belki torununa rica etmiş, o yazdı bilgisayarda, bastırdı yazıcıda bir A4 kağıdına. Teşekkür edip torununa bahçeden aldığı, belki bahçe çitinin kenarından kopardığı tahtanın ucuna, evden bulduğu koyu renkli ambalaj bantıyla kat kat yapıştırmış, kopup düşmesin diye miting meydanında...

Manisa’daki mitingi izliyorum televizyonda, Tandoğan’daki gibi, Çağlayan’daki gibi ellerinde bayrakları, pankartları bizim insanımız orada. Kürsüden konuşmacılar konuşuyor, meydandakiler konuşuyor, kimi zaman meydandakiler daha cesur bağırıyor, kürsüdeki bir derse meydandaki iki diyor.

Meydanda bir büyük pankart var, üzerinde Kubilay’ın resmi ve Menemen’in adı. Egeli onu unutmamış, Kubilay kırmızı beyaz bayraklarımızın arasında meydanda.

Mustafa Kemal Atatürk var meydanda, meydanın her köşesinde bir başka Mustafa Kemal... Kimi evinin duvarındaki resmi çerçevesiyle getirmiş, kimisi eski bir gazete sayfasında, kimisi bir pankartın üzerinde... Kırmızı bayraklarımızın bembeyaz ay yıldızlarında Mustafa Kemal’ler dalgalanıyor. En önemlisi hepsi beyinlerini içine kazınmış şekilde getirmişler Mustafa Kemal’i.

Ambalaj bantıyla yapıştırdığı pankartı tutan yaşlı ellerine o tahta parçasından kıymıklar batsa da birşey olmaz, her zorluğa alışmıştır o nasırlı eller.