Anatomi

Kalbimizde artik yok eski yerin.
Seni korkuyla da biz anmiyoruz.
Hiclikte bir varlik gösteren ey din!
Ebedi hayata inanmiyoruz.

İki "k" ile yola çıktık, yalancı gözlerle devam ettik.

Yaşamı yatırdık masaya, anatomi dersine başladık.

Okullu günlere döndük, bir yanımız edebiyat, diğer yanımız Fen. Çektik, emdik içimize, damarlarımıza kimyayı, adelemize fiziği yerleştirdik, beynimize matamatiği. Nesterin önümüze serdiği resimde, kalbi gördük edebiyatı yerleştirdik. Şiirlere, öykülere, romanlara döktük. Sevgilinin sesini kulağımızda, anamızın kokusunu burnumuzda duyduk.

Gene beş duyguyu verdik edebiyata, kalp de yoğurduk. Okuduk öğrendik, öğrendik anlattık. Bazen duvarlara, bazen de gönüllere. Fen ve Edebiyat neşterimizin altında serildi önümüze.

Arayışımız bitmedi; neydi bu tutku! Zamanın içinde bir koşuşma bayrak yarışı. Babadan kızına, anadan oğula.

Bu anatomi çalışmasında neyi bulamadık, bulmaya çalışmadık? Fen zorladı. Matamatik rakkamları döktü önümüze, fizikle hareketlendik, kimyamız enerji pompaladı. Edebiyat kalbi zorladı.!

Unuttuğumuz, bulamadığımız, göremediğimiz, ebediyete kadar bizimle olan ruhumuzdu. O elle tutulmayan, gözle görülmeyen masada yatırdığımız bedende arayışın koca bir hayır idi.

Bizlerin ortak tarafı, bizi tek bir kubbede toplayan, aldatmayan tek varlık. Onu görebilir miyiz diye sorsan cevabim evet, onun nerede olduğunu biliyor musun diye sorarsan cevabım gene evet olur. Nerededir :) O bizim sevaplarımız ile günahlarımızın arasındadır.

Dörtlükle başladık, bir dörtlükle bitirelim.
Sana tapanlara läyiksan eger
Ezilen kalplere biraz ümit ver
Ölüme bir baska teselli göster
Uhrevi cennete aldanmiyoruz !...
1919/Ran
Saygilarla.