Ayılar

Ayıları çok seviyorum. O devasa ama yusyuvarlak gövdeleri, tombiş tombiş kolları, bacakları, tombiş tombiş yürüyüşleri, yürürken vücutlarının her yerinin silindir gibi hareket etmesi…Koşarken o dev gibi yusyuvarlak gövdenin aldığı şekiller. Balık tutarken ki sabırlı, atik ve ferasetli hareketleri, uzun güzel tüyleri, mahzun bakışları…Hele kutup ayılarının güzelliğini, bakmaya, seyretmeye doyamıyorum.

Ayılar sanılanın aksine kaba saba değil çok ince ruhlu, ince zevkli hayvanlarmış. Mesela ahlatın kötüsünü asla yemezler, iyisini arar bulur onu yerlermiş, (yabani armuta ahlat derler). Balın da öyle..Balın iyisini arar, bulur iyisini yerlermiş.

Bazı ayıların insanlara karşı da özel bir ilgisi olurmuş. İnsanları sever, bazen de aşık olurlarmış. Bazen köyden bir çocuk kaçırır, onu itinayla besler, korur, büyütür ve sevgiyle bağlanırlarmış.

Bilmem doğru, bilmem masal…Evvel zaman içinde bir ayı bir köyden bir kız çocuğu kaçırmış. Onu beslemiş büyütmüş. Gel zaman git zaman köylüler ayının yerini bulup, vurup öldürmüşler, artık büyümüş, yetişkin hale gelmiş olan kızı kurtarmışlar. Kız ayının öldürülmüş olmasına çok üzülür, durmadan iki gözü iki çeşme ağlarmış..ve şöyle mırıldanırmış; “ayıidi, uyuidi iyiidi yaaa, ayı idi uyuidi kocamidi yaaa”..

Kalın sağlıcakla…İyi pazarlar….