Ayırtsızlıkla Sentezin Eşdeğer Olduğu Durumlar

Öncelikle eşdeğeri tanımlayalım: Gözardı edilebilir bir hata aralığı içinde, 2 değişkenin aşağı yukarı aynı sonucu vermesi durumunu kastediyoruz. Buradaki söylem düzleminde, tutarlılıktan değil, geçerlilikten söz ediyoruz.

Ayırtsızlıkla, Hegel tanımını kullanarak ve onu aşarak, birbirine karşıt 2 savın sonucunun aynı olmasını veya değişmemesini kastediyoruz. Bu durum, öznel (onu algılayan kişiler) veya nesnel (somut koşullar gereği) bir biçimde gerçekleşebilir.

Sentezi klasik marksist literatürdeki anlamıyla kullanıyoruz. Ancak, 2 karşıt savın çelişmesinde ve çatışmasında, sentezin tek sonuç olduğu savını kabullenmiyoruz.

Örnekleme yaparsak:

2000 momentinde, neo-globalizm ve Dünya Sistemi gibi birbirine karşıt 2 makro sav-sistem düşüngü, birbirinden ayırtsız duruma düşmüştü. Yani, gelir dağılımı eşitsizliğinde, aynı sonuca varmışlardı.

2005 momentinde, bunların sentezini yapmıştık. Sonuç, bir tür melez gelecekbilim olmuştu: 5.000 yıllık geçmişle 5.000 yıllık geleceği kapsayan, 10.000 yıllık makro-makro bir sav-sistem düşüngü.

2010 momentiyle, bunların birbirinden ayırtsızlığıyla birbirlerinin sentezi eşdeğer duruma geldi. Bununla kastettiğimiz şu: 2. Sanayileşme’nin 9 öncü altkültürü, tarihsel değişim açısından, ikisini de limit sıfır etkiye sınırladı / asimptotladı.

Bu durumda, gelecekte her 2 sav da, halihazırdaki ve gelecekteki yeni-öncü altkültürler için, yakıt ve hammade olmak üzere, dekadansa / bozunuma uğrayacak demektir ki bu süreç çoktan başladı bile. Bu süreç içinde, Barok ve Rokoko’da olduğu gibi ‘son bakışta (kültürel) aşk (doruk)’ durumları da yaşanabilir. Bu özellikle, paradigmatik duvara çarpalı yüzyılı geçen bilim kategorisinde süregiden, son kıvılcımların hala süren parıltısı örneği için geçerlidir.

Böyle bir toplam durumun tarihte ilk kez gözlenmediği kanısındayız ama somut ve geçerli bir örnek yaratmak için, biraz araştırma ve irdeleme yapacağız ve o da başka bir metnin konusu olacak.